Jendrula - Trudno

Znów powiem trudno, gdy popatrzę na was,
nie zrozumiesz mnie - musisz sobie sprawę zdawać
I trudno znów, mamy nie złota, a grosze
grudy nie proszek, upadam i się podnoszę
Znów powiem trudno, gdy popatrzę na was,
nie zrozumiesz mnie - musisz sobie sprawę zdawać
I trudno znów, upadam i się podnoszę
Otrzepię brudy i pójdę za sumienia głosem.
Mówię trudno tu.

Wbijam w takich dumnych bo ojciec zapłaci
kupisz to tamtego na nas pewno stracisz
same szmaty w chuj tu, tu nie kumatych
same straty, rachunki, pożyczki, raty.
To nas męczy, dręczy jak wyrzuty sumienia
wyrzuty człowiek, wypluty - codzienna scena
co dzień w problemach, znów rezultaty kruche
mówię do siebie, cisza jak telefony głuche.
W chuj tu poruszeń i zrobię, co zrobić muszę
to będzie ból snów, w chuj spierdolą plany.
Świat brudny, zły, smród jak z ropiejącej rany
tu żyjemy, pijemy, rodzimy się, umieramy.
Nie tacy sami co widzisz krzywizna zmienia
nie ma lekko, nie ma, nikt nie obiecywał stów
gdzie się urywa tu jak nie równa lupa
to sztuka mieć radość w oczach, nie spojrzenie kruka.

Znów powiem trudno, gdy popatrzę na was,
nie zrozumiesz mnie - musisz sobie sprawę zdawać
I trudno znów, mamy nie złota, a grosze
grudy nie proszek, upadamy się pod nosze (x2)
Otrzepię brudy i pójdę za sumienia głosem.

Niby masz to co chciałeś mieć, lecz tu jest luka
masz wszystko mimo to nie możesz przestać szukać
to muka, pierdol, jeb to, trudno niech słyszą,
niech dyszą szukając tu szansy na tysiąc
na przyszłość widoki są, tu raz ich nie ma
prawdziwi są i maski jak na teatru scenach
nic się nie zmienia, jeden procent może szczery
znów hajs wygrał, i kurewskie charaktery
ty zobacz to, poczuj tu smród trądu,
umiera to jak chęć posiadania poglądów
umiera prawda znów dalej i dalej
świat co nas niszczy od tak, za frajer
trudno nalej przechyl, złap tu przechył
zapal, zjaraj, znajdź w tym chwile uciechy
mijają miechy, lata też gapię się w szybę
i idę choć świat wylał se wielu na pohybel

Znów powiem trudno, gdy popatrzę na was,
nie zrozumiesz mnie - musisz sobie sprawę zdawać
I trudno znów, mamy nie złota, a grosze
grudy nie proszek, upadam i się podnoszę
Znów powiem trudno, gdy popatrzę na was,
nie zrozumiesz mnie - musisz sobie sprawę zdawać
I trudno znów, upadam i się podnoszę
Otrzepię brudy i pójdę za sumienia głosem.