Jan Krzysztof Kelus - Piosenka o karach śmierci i nagrodach doczesnych

W końcu maja dni są długie
my z pszczołami na rzepakach
w PGRze Miłki - Milken
na niemieckich starych mapach

mówią: tu gdzie resztka ruin
był gmach sądu za Wilhelma
a to wzgórze - mówią - było
za Wilhelma miejscem straceń...
...potem był tu stary cmentarz,
teraz jest już tylko wzgórze...

ściana lasu za jeziorem,
czarne wzgórze wśród rzepaku,
wśród rzepaku czarne wzgórze,
za jeziorem ściana lasu,
las, jezioro, czarne wzgórze,
żółty rzepak, żółty zapach,
- Co się stało, Janku? - pytasz,
- a ja czuję jakbym płakał...

Tam gdzie kończą się Rzepaki
w niedalekiej wsi Wilkowie
poniemieckie gospodarstwo
wydzierżawił z miasta człowiek

mówią: Tu gdzie mieszkał Gruener
wydzierżawił dom od gminy.
Tu go wszyscy - mówią - znali
szef urzędu bezpieczeństwa...
... Dzisiaj panie to emeryt i
na stałe jest w Olsztynie...

Stary człowiek pochylony,
sadzi kwiaty w ciepłą ziemię
w ciepłą ziemię sadzi kwiaty
pochylony stary człowiek
stary człowiek, ciepła ziemia,
rudy spaniel śpi pod drzewem...
- Jak on może sadzić kwiaty,
pytasz - Janku? A ja nie wiem