Jacek Bończyk, Konrad Imiela - Dziewczyny wiatru

Z łez niewyschniętych
Joanny, Julii, Natalii -
ocean cichutkich wzruszeń,
na który każda wyruszy
w podróż na archipelag
Wysp Truskawkowych, dziewczyńskich,
gdzie żaden chłopak nie kłamie
i myśli ma uczesane,
a w ręku kwiaty poziomek,
w oku - mądrości płomyk.

Dziewczyny wiatru (dziewczyny wiatru)
długowłosego siostry,
dziewczyny ogniem radości mocne
i te uśpione jak wyspy bezludne,
spojrzeniem nawet nietknięte,
ukryte, które czekają głodne słów,
cierpliwie trwają pośród mórz,
czekają na zdobywców swych
w modlitwie ciszy.

Dziewczyny wiatru (dziewczyny wiatru)
długowłosego siostry,
dziewczyny ogniem radości mocne
i te uśpione jak wyspy bezludne,
spojrzeniem nawet nietknięte,
ukryte, które czekają głodne słów,
cierpliwie trwają pośród mórz,
czekają na zdobywców swych
w modlitwie ciszy.

Nieśmiały uśmiech Giocondy
i to coś Marylin Monroe,
a nade wszystko Małgośki -
tej, co podała ci ściągę,
jej twarz i warkocze do pasa
pamiętać będziesz już zawsze,
i wtedy, gdy w białej bluzce
czekała przy twojej uliczce,
łzę jedną zamknęła w chustce,
czekała na pocałunek.

Dziewczyny wiatru (dziewczyny wiatru)
długowłosego siostry,
dziewczyny ogniem radości mocne
i te uśpione jak wyspy bezludne,
spojrzeniem nawet nietknięte,
ukryte, które czekają głodne słów,
cierpliwie trwają pośród mórz,
czekają na zdobywców swych
w modlitwie ciszy.

Dziewczyny wiatru (dziewczyny wiatru)
długowłosego siostry,
dziewczyny ogniem radości mocne
i te uśpione jak wyspy bezludne,
spojrzeniem nawet nietknięte,
ukryte, które czekają głodne słów,
cierpliwie trwają pośród mórz,
czekają na zdobywców swych
w modlitwie ciszy.