Hiob - Memento Mori

Odszedłeś cicho w sekrecie bez pożegnania
Na twym pierwszym zdjęciu została czarna plama
A w sercach rana, dramat jak zbrodnia i kara
I łzy na policzku oraz rzeczywistość szara
Nie oglądać się za plecy, to już wszystko się zdarzyło
Tyle marzeń oraz pragnień, pozostało Hiroszimą
Zgniłą chwilą, która może wydać owoc
Pomóc przełknąć gorycz straty, stanąć z podniesioną głową
Pozostać sobą? Już nie jestem tym kim byłem!
Z maniaka uporem proszę Boga o tę siłę!
Sam nazbyt słaby, tak sam nazbyt lichy
Tylko on i ja, sami pośród godzin ciszy
Tylko on i ja, sami pośród godzin ciszy



Ja tak jak Hiob stawiam tu kolejny krok
Trzymam się twojej dłoni, by unieść się ponad mrok
Ja tak jak Hiob stawiam tu kolejny krok
Trzymam się twojej dłoni, by unieść się ponad mrok
Memento mori, oddaje tobie to co boli
Myśląc o Tobie miłość w sercu smutek goi



Boże, dziś proszę nie daj rozbić mej rodziny
Daj dużo siły, gdy doświadczam takiej chwili
Gdy lecą słowa, które mogą znokautować
Gdy mam znów myśli, których nie chcę nawet wyśnić!
Gdy miłości i szacunku poziom w sercu szybko spada
Gdy panują ciche dni i nie ma o czym rozmawiać
Fala głupoty, obojętności kaskada
Pokora spada, rośnie pycha, moja zdrada!
Słowo przepraszam z gardła ciężko znów wychodzi
Przeprosić trudno, ale łatwo jest zaszkodzić
Przebaczenie przyjąć, które jest zbawienia siłą
Trudno jest, choć jest w wieczności krótką chwilą
Trudno jest, choć jest w wieczności krótką chwilą



Ja tak jak hiob stawiam tu kolejny krok
Trzymam się twojej dłoni, by unieść się ponad mrok
Ja tak jak hiob stawiam tu kolejny krok
Trzymam się twojej dłoni, by unieść się ponad mrok
Memento mori, oddaje tobie to co boli
Myśląc o tobie miłość w sercu smutek goi



Bóg dał bóg wziął, a ja muszę kroczyć dalej
Unosić co dzień ponad ból i ponad żale
Nie jak skazaniec, który składa swoją głowę
Stojąc bezradnie na krawędzi, nad swym grobem
Wciąż wiele mogę, serce bije mogę oddychać
Nowy kierunek nadała mi ta chwila cicha
Żona jest przy mnie, ciągle płynie nasze życie
Usłyszymy jeszcze kiedyś twego serca bicie
Życie w rozkwicie ruszy wtedy mocno z kopyta
Żyję aby kochać! Jakby ktoś się o to pytał
A teraz składam cicho dłonie do modlitwy,
By te marzenia można było kiedyś ziścić…
By te marzenia można było kiedyś ziścić…