Helena Majdaniec - Kulinarny surf

Je-je, je-je-je, je-je-je, je-je-je (x2)

Start życiowy miał on dobry
Dobre wejście w męski wiek
Giętkość kota, smukłość kobry
Oto cechy, których strzegł

Dziś to grubas ociężały
Chociaż ma niewiele lat
Swe życiowe ideały
Najzwyczajniej zjadł

Bo on je - je-je-je
Ciągle je - je-je-je-je-je-je
Zje pół gąski i pierożki
Omlet z groszkiem zje
Połknie klopsik i rolmopsik
I jeść jeszcze chce

Bo on je - je-je-je
Ciągle je - je-je-je-je-je-je
On się poci, on się złości
Lecz nie pości, nie
Permanentnie, konsekwentnie
Nieprzeciętnie je

Je-je, je-je-je, je-je-je, je-je-je

Proszę stale: "Już nie szalej
Bo nastąpi uczuć krach!"
A on się obżera dalej
Już się ledwo mieści w drzwiach

Mówię: "Stracisz całą męskość
Rzucę ciebie, powiem cześć
To się wszystko skończy klęską
Przestań wreszcie jeść!"

A on je - je-je-je
Ciągle je - je-je-je-je-je-je
Drób w rosole, dwa bryzole
I fasolkę zje
Jabłko, kisiel, cztery ptysie
I jeść jeszcze chce

Bo on je - je-je-je
Ciągle je - je-je-je-je-je-je
On się poci, on się złości
Lecz nie pości, nie
Permanentnie, konsekwentnie
Traci serce me

Je-je, je-je-je, je-je-je, je-je-je