Harakiri for the Sky - The Graves We've Dug

To wydarzyło się w grudniu
W dniach, kiedy robi się smutno bez powodu
Nieznajomi dzielą się napojem nazwanym samotnością
A to miasto staje się najchłodniejszym miejscem
Od czasu do czasu, przypominam sobie, ciebie
Wstrzymuje się, krzyczeć twoje imię na głos
Żałuje, że dałem ci wszystko co miałem
Bez upewnienia się, czy kiedykolwiek tego pragnęłaś...

Ludzie mają dosyć bycia przygnębionym, bycia
zepchniętym na bok
A potem odchodzą, chociaż obiecali, że tego nie zrobią
I to nie jest tak, żebym nie próbował, ale gdzieś pomiędzy byciem kimś, kogo potrzebowałaś,
A byciem kimś, kim powinienem być, stałem się obcym
dla nas obojga...

Naucz swoje serce, jak kochać ludzi wokół siebie,
zanim odejdą
Wiesz, że na pewno odejdą, jeśli nie z wyboru,
śmierć ich skradnie
I przez resztkę twojego życia, będziesz to ubolewał
Bo szubienica nie zniknie i na pewno groby się
nie zapełnią
... i na pewno groby się nie zapełnią

To śmierć młodości
Requiem dla naszych snów
Minęło prawie 30 lat
I spadły na mnie jak opadłe liście
Nie, nawet nie prosiliśmy o szczęście... tylko trochę mniejszy ból
Teraz śpiewamy i pijemy obok grobów, które wykopaliśmy

Być może pewnego dnia spotkamy się ponownie
Dwie gwiazdy zderzają się kolejny raz
Rozpoznamy kawałki siebie
które pozostawiliśmy w sercu, sobie nawzajem
Więc szukaj mnie, ciemną, czarną nocą
Gdy gwiazdy chowają się za chmurami
I moje serce tęskni za tobą
Cokolwiek robisz ... ... szukaj mnie ...

Kradnij moje serce jesienią, gdzie porą zakochuję się
Przemierzamy razem pola, liczymy gwiazdy i walczymy sen
Nie, nie czuję się jeszcze lepiej, wydaje mi się, że
po prostu przywykłem do pustki
Bo szubienica nie zniknie i na pewno groby się
nigdy nie zapełnią

To była śmierć naszej młodości
To było requiem dla naszych snów
Minęło prawie 30 lat
I spadły na mnie jak opadłe liście
Nie, nawet nie prosiliśmy o szczęście... tylko trochę mniejszy ból
Teraz śpiewamy i pijemy obok grobów, które wykopaliśmy..

obok grobów, które wykopaliśmy...