Halina Kunicka - Księżyc na karuzeli

Już zgasły lampy, zwiędły lampiony
Zaginął w mroku beztroski śmiech
I oniemiałe tkwią megafony
Jak wyrzucone muszle na brzeg

Zbladły kolory drewnianych barier
Już w pajęczynie cieni śpi noc
Osamotniona zgasła latarnia
Został mrok

I tylko księżyc na karuzeli
Kręci się, tak jak każdej niedzieli
I tylko gwiazdy w diabelskim młynie
I na huśtawkach wiatr już jedynie

I rosną cienie jak grzyby po deszczu
Bo oto jest noc w wesołym miasteczku
I tylko księżyc na karuzeli
Kręci się wokół milczących gwiazd

Świstki papieru - miejskie motyle
Szeleszczą, chcąc się przed wiatrem skryć
Zostańmy tutaj jeszcze przez chwilę
Zresztą, nie bardzo mamy gdzie iść

A tutaj cisza wszystko ogarnia
Nawet twój lekki, ostrożny krok
Osamotniona zgasła latarnia
Został mrok

I tylko księżyc na karuzeli
Kręci się, tak jak każdej niedzieli
I tylko gwiazdy w diabelskim młynie
I na huśtawkach wiatr już jedynie

I rosną cienie jak grzyby po deszczu
Bo oto jest noc w wesołym miasteczku
I tylko księżyc na karuzeli
Kręci się wokół milczących gwiazd