Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
GroTTesque
GroTTesque - Раскол
Раскол
Tekst piosenki:
Короб три на четыре, разум, загнанный в плен
Мир отцов и дедов, небо синего цвета
Солнце, птицы, трава - что ты знаешь об этом?
Мир не треснул, поверь, он расколот на части
Он разорван на клочья. Он убит жаждой власти
Мир погиб, но воспрянет, словно феникс из пепла
Скоро время придет, ты узнаешь об этом
Каждый день ты смотришь из окна
И ты видишь, в чем ты виноват
Горя чашу предстоит испить до дна
Ты устроил ад. В нашей жизни
Рассыпаясь на части из бетона и стали
Искажен лик природы в техногенном оскале
В клубах черного дыма оказалась планета.
Развязавши войну, ты подумал об этом?
Яркий закат. Океана лазурь.
Бесконечность лесов. Жизни полна.
Степи, моря. И снегов вечный край.
Ты проиграл. Планета жива.
Каждый день ты смотришь из окна
И ты видишь, в чем ты виноват
Горя чашу предстоит испить до дна
Ты устроил ад. В нашей жизни
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieKlatka trzy na cztery, umysł, wpędzony w niewolę
Świat ojców i dziadów, błękitne niebo
Słońce, ptaki, trawa — co o tym wiesz?
Świat nie pękł, uwierz, on się roztrzaskał
Jest rozdarty na strzępy. Zabity żądzą władzy
Świat poległ, ale odrodzi się jak feniks z popiołów
Kiedy nadejdzie czas, dowiesz się o tym
Każdy raz, patrząc przez okno
Widzisz wokół swoje grzechy
Czarę goryczy wychylisz do dna
Rozpętałeś piekło. W naszym życiu
Rozpadając się na kawałki betonu i stali
Wykrzywiona twarz natury w technogenicznym uśmiechu
W kłębach czarnego dymu znalazła się planeta.
Rozpoczynając wojnę, pomyślałeś o tym?
Promienny zachód. Lazur oceanu.
Nieskończoność lasów. Pełnia życia.
Stepy, morza. I kraina wiecznego lodu.
Przegrałeś. Planeta żyje.
Każdy raz, patrząc przez okno
Widzisz wokół swoje grzechy
Czarę goryczy wychylisz do dna
Rozpętałeś piekło. W naszym życiu
Historia edycji tłumaczenia
| Płyty: |
Здесь Отступает Жизнь Edytuj metrykę |
|---|---|
| Ciekawostki: |
„Tak zaczęła się wojna” Potęga ognia, stali i pary panowała na ziemi. Świat zmienił się nie do poznania, Koncern trzyma stery. Ale co motywuje Władcę? Chęć uratowania ludzi od klęsk, jakie może spowodować natura... Mury górują nad miastem, maszyneria zastąpiła cykle, które wcześniej były w mocy natury... Stalowa pięść natychmiast zniszczyła iluzję niepokonanych żywiołów, nikt nie był w stanie sprzeciwić się żelaznej armii Władcy. Ale nadeszła godzina buntu tych, którzy widzieli w niej tylko tyranię i bandycki gniew. Przez wiele lat milczeli, nie mając siły zaprotestować... I pewnego dnia odważyli się rzucić wyzwanie temu, co nie pasowało do ich rozumienia świata. Pamiętali to, co czcili wcześniej, i szykowali zemstę za swoje bóstwo: Naturę. |
Komentarze (0):