Frank Schöbel - Manja

Hej, Mania, mówię tylko Mania
Każdy mężczyzna przecież
Chcąc nie chcąc słabnie
Albo się pobudza, albo, och, nie wiem już co
Mania, myślę sobie, że Mania,
Taka kobieta może przecież
Chyba nawet ze mną
Albo z tobą zrobić wszystko
Najczęściej jest ona, nie kłamię,
Ubrana po góralsku
Jak jakaś gwiazdka
W spódniczkę ze skóry z olbrzymią klamrą
Tym zdobywa prawie wszystkich
Wieczorem w barze
Ale ja się zmuszam, żeby oprzeć się jej widokowi
I kiedy wchodzi, przechodząc obok,
To wcale nie jest łatwe, ale wystarczy,
Że innych doprowadza do szaleństwa,
A potem się z tego śmieje

Kowboje z pewnością
Bez zahamowania wyciągnęliby colta
Takie ryzyko
Wszystko po to, żeby z jej powodu
Położyć kogoś trupem
Kiedyś tak bywało
Dzisiaj to się może też zdarzyć. Mania jest tak piękna,
Że chłopcy tracą głowę,
Kiedy ją zobaczą
Kiedy patrzę na jej strój
I widzę wrażenie, jakie sprawia,
Mogę to zrozumieć

Hej, Mania, mówię tylko Mania…

Ale nie jest wykluczone,
Że moje serce, już trafione strzałą Amora,
Wzięło kurs na Manię
Och, założę się, że znajdę wiele powodów,
A nawet wyjaśnienie, jak do tego doszło

Hej, Mania, przypuszczam, że Mania,
Ta kobieta może przecież
Ze mną na pewno, och, zrobić wszystko