DDT - Styx

Czas początku rock’n’rolla minął...
Została fryzura i lekki smutek...
Nie dopłynął do mnie Charon,
Utopił swoje wiosło...
A ja żywy na brzegu,
Nie mnie zasnąć...

A na urwisku tej pryszczatej rzeki,
I spoglądając na dymiący popiół,
Ja wyprałem na jutro swoje skarpetki,
Ja przypuszczam, że będę żywy...

Ach ty rzeczko martwych. Ilu ludzi!
Ja siedzę na brzegu, patrzę na nich.
Kto klasycznym, kto kraulem, kto na plecach,
Za nimi z akwalungami setki żywych.

Wojownicy-wrony zmywają barwy:
Tutaj dobrze, a tam też dają.
Następne zawody – Trzeci Rzym.
A ja mam nadzieję, że mnie nie zabiją.

Ref.
Ja słyszę martwych
Ja widzę żywych.

Ach, duszeńka rzeczka, czas-rzeka,
Odetchnij jeszcze, pożyj, nie spiesz się.
Mnie by jeszcze dopić, mnie by jeszcze donieść,
Jeszcze parę minut poczekaj, nie krzyżuj.

Dajcie mi świece, dajcie wina!
Gdzie że, do diabła, w tej ciemności sklep?
Nie liczę na to, że dociągnę do siwizny,
Ale nie mam zamiaru tutaj zwariować.