Czerń - Rzeka

patrząc w przeszłość widzisz ukojenie
uciekasz w cień by móc być sobą
niczym rzeka marząca by pozostać strumieniem
powoli stajesz się widmem
marną kopią wielkiego obrazu
blade knykcie pokazujesz
w obronnym geście
blade knykcie pokazujesz
żebraczym geście

w majakach historii widzisz swój dom
twoje wczoraj topi się
niczym szron w ciepły dzień
w ciepły, wiosenny dzień

jesteś jak rzeka więc płyń ku celowi

i dopływam
jak zimny pot do skroni
już nadchodzę
by wytopić w tobie czerń
jestem twoim ostatecznym rozwiązaniem
kroplą krwi w potoku brudnych łez

jestem twoim przeznaczeniem
wybawieniem
sumą lęków
historią i przyszłością
wątłe ciało drży już w mych ramionach
nie uciekniesz nawet gdybyś chciał

nadszedł kres
twej bierności
przebudź się
przebudź mnie

jesteś jak rzeka więc płyń ku celowi
w ruchu jest przyczyna i skutek
jesteś jak rzeka więc płyń ku celowi
jesteś jak rzeka więc płyń
...płyń...