Bumboks - Эта любовь не дожила до утра

Rzeczywistość jest taka: pusty korytarz, dym w sali,
noce przed kompem... a ja rozgnieciony...
Nieme światło naszej różowej żarówki;
smaku delikatności prawie nie zostało...
w łazience...
Muzyka na pełną moc, brudne kieliszki,
Zamęczone struny wiernej gitary
Detale, których nie ma... Moje wspomnienia...
nocą... wydawało mi się, że mnie przytulałaś.
Nasz dom stał się betonowym pudełkiem, w krótkim okresie,
zaczynasz nowe życie... a ja - przeklęty...
Słyszę twoje kroki w kuchni... twój szept ją wypełnia
podkręcam muzykę głośniej – żeby nie ześwirować...
Powiedzieć by - "wracaj do domu..."
ostyga słońce, które stworzyliśmy...
i kurz na półkach dawno...
po prostu wybacz mi mój ból,
i twoją miłość, którą zabijaliśmy we dwoje...

Ref.:
Ta miłość nie dożyła do rana...
i do zimy nie dożyła...
i nakręciwszy niemały przebieg,
poszła szukać - innego raju...

Ta miłość nie dożyła do rodziny...
i do dzieci ona nie dożyła,
do włosków nie dożyła siwych...
za to przelała się chłodnym deszczem...

Pamiętam każdy szczegół, te slajdy zatruwają pamięć, ale wszystko kartkuję,
W nadziei że złapię na moment bajkowy raj, w którym ukryte wszystkie nasze tajemnice...
Myśmy go po prostu zostawili w przeszłości, mimo że byłaś przerażona,
I zupełnie nie byłaś gotowa .. zresztą i ja także...
ale nasza mistyczna świątynia opustoszona i porzucona
Bez łez, pozbawiona wody, zbyt trudno... To kłamstwo rozcina na pół jak nożyce,
I starałaś się dotrzeć do mnie czasem...
Ale wciąż nie udało się dobrać hasła...
Znów jestem powołany, aby być sam na sam z gwiazdami,
wszystkie nasze znaki nie zostały rozpoznane,
To marzenie rozbite chłostą bezduszności,
niedbale rozrzucone na asfalt jak róże...

Ref.:
Ta miłość nie dożyła do rana...
i do zimy nie dożyła...
i nakręciwszy niemały przebieg,
poszła szukać innego raju...

Ta miłość nie dożyła do rodziny...
i do dzieci ona nie dożyła,
do włosków nie dożyła siwych...
za to przelała się chłodnym deszczem...