Bruno Schulz - Rozmycie

Błyskiem oka zgasisz światło,
ja rozmyję się, rozpłynę, zniknę.
Mógłbym schować się
w papierosowym dymie.

Wszystko zostało na zewnątrz,
okna i drzwi zamknięte szczelnie.
Leżymy na podłodze,
oczy w sufit na ostatnim piętrze.

Zwykły dzień, środek tygodnia,
za chwilę knajpy zrobią się pełne.
Zawsze jakby na wizji, nasze dialogi
gdzieś zasłyszane.
Sekundowe spojrzenie
i już karmisz moje mitologie.
Za chwilę ten drugi ja
obniży mi próg moralności
Za chwilę ten drugi ja
obniży mi próg moralności

To już ostatni raz, nigdy więcej.
To już ostatni raz, nigdy więcej.
Koty wrzeszczą w oficynie,
okna brudne od samotności.
Koty wrzeszczą w oficynie,
okna brudne od samotności.
To już ostatni raz, nigdy więcej.
To już ostatni raz, nigdy więcej.
Koty wrzeszczą w oficynie,
okna brudne od samotności.