Awariat Nato - W kolejce do codziennosci

Poniedziałkowa zmuła po burzliwym weekendzie,
zero koloru, brunatna szarość wszędzie
Obraz zza okna jak z czasów komuny zdjęcie,
znów towarzyszy mi uczucie coś w stylu jak zejście
Nie łatwo jest do codzienności ustawić się w kolejce
Żółty autobus jedzie z wioski do miasta,
przystanek, zaspani ludzie, na ścianie napis „rasta”
Przemoknięty kaptur, listopadowa mżawka,
już zardzewiałe struny jaźni na swój sposób nastraja
Poranne wiadomości, które lecą z radia,
potrafią mnie obudzić szybciej, skuteczniej niż kawa
Przekręty gonią afery, wiją się jak żmije
To wszystko przypomina mi kraju, w którym żyję
Tak wiec od dobrze znanej kobiety, która zwie się POLSKA
Dostałem na urodziny bilet do wojska,
nigdy nie mam pojęcia czym jutro mnie obdarzy
Mocniej kochasz to miejsce, mocniej dostajesz po twarzy
Zakazy i nakazy, chciałbyś spokój od nich mieć
Tu nie da się spokojnie śpiewać, tutaj musisz się drzeć
I w swojej z sobą walce i w codziennej udręce,
nie chcę waszej pomocy, dajcie mi tylko wolne ręce
Nie chcę waszej troski, wystarczy mi swój punkt widzenia,
Wielu ludzi stąd uciekło mówiąc wam dowidzenia
Pozwólcie nam tylko iść do przodu swoją drogą
Wielu ludzi stąd uciekło powiedzcie mi przez kogo
Nie chce już patrzeć na te ryje, które wciąż się kłócą
Wielu z nas musiało uciec stąd, powiedzcie kiedy wrócą ...

Ja nie chcę tak działać mnie to w ogóle nie cieszy
Czemu mam się starać żeby ciągle być pierwszym
Żeby zawsze być z przodu zawsze mieć pełne garście
Mieć napuchnięte kieszenie nie schodzić nigdy na tarczy
Ja w dupie mam tą kolej rzeczy mnie to w ogóle nie cieszy
Z rzeczy których nie lubie nie lubię się śpieszyć
wole zapalić dżointa popić czerwonym winem
częstuje cię buchem a nie zachwycam rymem…
czemu mam wciąż walczyć być na cele szeregu
kiedy puszczam bata na widok doszłych już liderów
i wkurwia mnie zbyt duża częstotliwość słowa MUSISZ!
wole dym przytrzymać a później go wypuścić…