Archive - Bastardised Ink

Wszyscy gnają umrzeć za me grzechy
Czemu wciąż jestem przeklęty i niewierzący?
Śmierć potępieniu, wymuszonym aresztowaniom,
Zeznania wyciągane ogniem krzyżowych pytań.
Na muszce trzyma mnie adept z wypranym mózgiem
Pociąga za spust swojego pistoletu na wodę święconą
Nie jestem poganinem, powiem ci czemu
Dziesięć przykazań i dziesięć posądzeń o zdradę
Oni mogą wyrokować, kiedy wciąż się bronię
Ignorancją, samoobroną, a w końcu i pieniędzmi
Bo żyjemy w wieku uczuć trudnych do zmierzenia
A ja otwieram Księgę i przewracam kartki:

Gdzie ten wszechmocny relikt czyni cuda,
Podsyca burze i żarłoczne roje.
Tylko ofiary uspokoją bóstwo,
A niebiosa się otworzą, żeby zmiażdżyć przeciwnika,
Wymazać cywilizacje.
Opuszczone, jałowe tereny, ludobójstwa, kreacja,
Szaleni naukowcy wciąż eksperymentują
Swoje wnioski grzebią na dnie.
Gdy ziarno czarnej godziny zostało zasiane,
Na ziemi nastanie światłość przez ogień i siarkę.
Mury upadną, lecz powstaną jak gdyby na nowo,
Aby odbudować Konstrukcję.
Ta przygoda pokazuje jak jest naprawdę
Nawet gdy twoje płuca pękną
Nic tu cię nie będzie bronić
Dlatego patrząc się w niebo, można słyszeć te krzyki,
Że świat jest obrzydliwy, brudny i nieczysty.
Siejąc zniszczenie tylko dla zabawy,
Sięgając głębiej, apetyt rośnie.
Krwawe żądze i błagania o litość,
Raczej niewysłuchane.
Poczuj gniew Wszechmocnego,
Niestety, nadzieja cała paruje, podpalona obraca się w proch.
Możesz zmienić podejście i wciąż wierzyć
Lub zaufaj mi i zapamiętaj te słowa: "Będzie Jego wola".

Modląc się nie dla cynicznego przestępowania z lewej na prawą,
Po podłączeniu się do ich marszu tuż przed samym szczytem,
Obserwując gdy cyfrowy zegarek zatrzymuje się
Próbuję szerzyć pokój, ale oni wolą się osiedlić, by potem zniszczyć ziemie które odnaleźli.
Kłamstwa wypisane na ich całej twarzy, ciekawe czemu
Czując się nieśmiertelnymi boją się śmierci.
Niczym przebiegłe węże otaczają cię i przejmują twoje myśli
Odnajdują pożądania, kompleksy i frustracje,
Nienawiść, złość, a w końcu strach po tym jak połowa mężczyzn ginie roniąc łzy.
Jasny znak, że jest już za późno,
Aby naprawić krwawiące serce, które już jest niepotrzebne.
Cóż, muszę się mylić, ale to więcej niż przeczucie, że nikt nie uwzględnia tych niewierzących dręczonych przez zarażonych. Czemu?
Nie mam niczego poza otwartym i jasnym umysłem,
Z ręką na sercu, utrzymuję się na powierzchni umierającej sztuki, podnoszę ją, otrzepuję z kurzu i staram się przywrócić do życia.

Modlę się, bluźnię, mogę tylko śnić
Ukrzyżuj i pytaj: czemu do wyboru jest posłuszeństwo lub śmierć