Andrzej Rybiński - Świat z Kubusia Puchatka

Coraz wolniej suną podeszwy
I siwizną podchodzi już skroń,
Świętowałeś niedawno czterdzieści,
A tu stary znów kończy się rok.

Baba Jaga, zona na miotle
Dom zamiata od podłóg po dach,
A ty z synem znów siedzisz przy oknie,
Bo chcesz zdążyć pokazać mu świat.

Świat, którym nie rządzą prorocy,
Tylko Śnieżka, Kubuś i Słoń,
A mądrzejsi o niebo dorośli
Żadną hańbą nie plamią swych rąk.

Świat, który nie może zaginąć,
Gdzie króluje piękno i ład
I cenniejsza dla ludzi jest miłość
Od frazesów o jutrze bez skaz.

Jeszcze gonisz tramwaj jak sprinter,
Lecz zadyszka cię łapie za krtań.
Do pierwszego przeżyjesz z wysiłkiem,
Znów podwyżki za światło i gaz.

Więc z gitarą siadasz w fotelu
I próbujesz napisać choć takt,
A tu syn patrzy z cichą nadzieją,
Że nauczysz go ile jest wart.

Świat, którym nie rządzą prorocy,
Tylko Śnieżka, Kubuś i Słoń,
A mądrzejsi o niebo dorośli
Żadną hańbą nie plamią swych rąk.

Świat, który nie może zaginąć,
Gdzie króluje piękno i ład
I cenniejsza dla ludzi jest miłość
Od frazesów o jutrze bez skaz.