Adolf Dymsza - Dziwak jestem

Ta uroda i ta broda
I ta cała dziwna moja moda
Taka mina, że do kina
Już mnie biorą na zastępstwo Valentina.
Jestem szybki, jestem gibki,
Rzadko u nas widać takie typki.
Magik, tragik, z dumnym czołem,
Ja sam nie wiem, skąd się wziąłem, bo:

Nikt mnie nie rodził,
Nikt mnie nie płodził,
Nikt nie przychodził
Na moje chrzciny,
Nie mam krewnych ni rodziny.

Sam, sam z niczego
Fiut, cyk, dlaczego?
Nikt mnie nie rodził,
Nikt mnie nie płodził
Ja sam!

W życiu się sam wciąż wałęsam ,
W dziwnym tańcu nerwy swe wytrząsam.
Tu się złapię, tu się drapię
I się zżymam, kiedy kto mi da po papie.
Przez te brodę, przez urodę,
Nie wiem, ale tworzę dziwną modę.
Tragik, magik, z dumnym czołem,
Ja sam nie wiem, skąd się wziąłem. Ach!

A kiedy umrę,
Sam zrobię trumnę.
W różową trumnę
Sam się położę
I sam pójdę na swój pogrzeb.

Sam, sam, choć nudno,
Fiut, ciut, cóż, trudno.
A potem znów wrócę skikać,
Znów wrócę fikać
Ten sam.