Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Absurd
Popularne teksty
20. Bajm - Dlaczego?
Absurd - In Die Schlacht
In Die Schlacht
Tekst dodał(a): chazka
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): epentismo36
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Avarothus
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
[1.]
Eisig ist die Nacht, und der Rösser dumpfer Hufschlag dröhnt
Schneessturm peitscht das Land, unsre Haare wehen wild im Wind
Voll Blutdurst jeder Ger und der Stahl singt kalt und Silberhell
So geht es in der Schlacht, wir erreichen die Feinde schnell
[2.]
Dem Feind entgegen ohne Zagen, niemand weiß, wer wiederkehrt
Äxte spalten Schädel, rotgetränkt ist jedes Schwert
Aus tausend Wunden strömt es warm, am Kriegerblut der Grund sich labt
Und Schlachtendonner hallt aus dem Nebeldunst, der blutrot wabt
Manche Brünne bricht entzwei, mancher Helm gibt preis das Hirn
Gen Walhall' ziehn tote Helden auf den Rössern der Walkür'n
Wotan schleudert Blitze wild und Donar schwingt den Hammer stark
Feinde werd'n gemetzelt in dieser rasend-wüsten Schlacht
[3.]
Die Feinde sind zerschlagen nun, wie welkes Laub vom Wind verweht
Stolz hebt die Eisenfaust zum Gruße für alles das, was ewig steht
Wann immer sich ein Gegner naht, gedenken wir des Blutschwurs treu
Dann geht es auf zur nächsten Schlacht, daß stehts das Land bewehret sei
Eisig ist die Nacht, und der Rösser dumpfer Hufschlag dröhnt
Schneessturm peitscht das Land, unsre Haare wehen wild im Wind
Voll Blutdurst jeder Ger und der Stahl singt kalt und Silberhell
So geht es in der Schlacht, wir erreichen die Feinde schnell
[2.]
Dem Feind entgegen ohne Zagen, niemand weiß, wer wiederkehrt
Äxte spalten Schädel, rotgetränkt ist jedes Schwert
Aus tausend Wunden strömt es warm, am Kriegerblut der Grund sich labt
Und Schlachtendonner hallt aus dem Nebeldunst, der blutrot wabt
Manche Brünne bricht entzwei, mancher Helm gibt preis das Hirn
Gen Walhall' ziehn tote Helden auf den Rössern der Walkür'n
Wotan schleudert Blitze wild und Donar schwingt den Hammer stark
Feinde werd'n gemetzelt in dieser rasend-wüsten Schlacht
[3.]
Die Feinde sind zerschlagen nun, wie welkes Laub vom Wind verweht
Stolz hebt die Eisenfaust zum Gruße für alles das, was ewig steht
Wann immer sich ein Gegner naht, gedenken wir des Blutschwurs treu
Dann geht es auf zur nächsten Schlacht, daß stehts das Land bewehret sei
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie[1.]
Noc jest lodowata, a głuchy tętent końskich kopyt ryczy.
Zamieć śnieżna smaga ziemię, nasze włosy dziko powiewają na wietrze.
Każda włócznia pełna żądzy krwi, a stal śpiewa zimnym i jasnym srebrem.
Tak to bywa w bitwie, szybko docieramy do wrogów.
[2.]
W stronę wroga bez wahania, nikt nie wie, kto powróci.
Topory rozłupują czaszki, skąpany w czerwieni jest każdy miecz.
Ciepło płynie z tysięcy ran, ziemia odświeża się krwią wojowników.
A grzmot bitwy odbija się od mglistego dymu, unoszącego się nad krwistą czerwienią.
Niewiele zbroi pęka na pół, niewiele hełmów odsłania mózg.
Martwi bohaterowie na rumakach Walkirii zmierzają w kierunku Walhalli.
Wotan dziko ciska piorunami, a Donar energicznie macha młotem.
Wrogowie giną w tej szaleńczej bezładnej bitwie.
[3.]
Wrogowie są teraz rozbici niczym zwiędłe liście rozwiane przez wiatr.
Dumnie wznosi on żelazną pięść w pozdrowieniu dla wszystkiego, co trwa wiecznie.
Ilekroć zbliża się wróg, wiernie pamiętamy o przysiędze krwi.
Wtedy przechodzi się do następnej bitwy, aby kraj był zawsze uzbrojony.
Noc jest lodowata, a głuchy tętent końskich kopyt ryczy.
Zamieć śnieżna smaga ziemię, nasze włosy dziko powiewają na wietrze.
Każda włócznia pełna żądzy krwi, a stal śpiewa zimnym i jasnym srebrem.
Tak to bywa w bitwie, szybko docieramy do wrogów.
[2.]
W stronę wroga bez wahania, nikt nie wie, kto powróci.
Topory rozłupują czaszki, skąpany w czerwieni jest każdy miecz.
Ciepło płynie z tysięcy ran, ziemia odświeża się krwią wojowników.
A grzmot bitwy odbija się od mglistego dymu, unoszącego się nad krwistą czerwienią.
Niewiele zbroi pęka na pół, niewiele hełmów odsłania mózg.
Martwi bohaterowie na rumakach Walkirii zmierzają w kierunku Walhalli.
Wotan dziko ciska piorunami, a Donar energicznie macha młotem.
Wrogowie giną w tej szaleńczej bezładnej bitwie.
[3.]
Wrogowie są teraz rozbici niczym zwiędłe liście rozwiane przez wiatr.
Dumnie wznosi on żelazną pięść w pozdrowieniu dla wszystkiego, co trwa wiecznie.
Ilekroć zbliża się wróg, wiernie pamiętamy o przysiędze krwi.
Wtedy przechodzi się do następnej bitwy, aby kraj był zawsze uzbrojony.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):