Abney Park - In Time

Od momentu w którym się spotkali , byli w sobie zakochani
miłością głęboką i silną niczym morze
Jego objęcia pasowały do niej jak ulał
A gdy go widziała, iskrzyła radością
Ale ciążyła nad nimi klątwa stara jak świat
A jemu kończył się czas
Piętnaście lat jej wzniosłej miłości
Umrze, zostawiając go samotnego i ponurego, samotnego i ponurego, punktualnie.

Im więcej czuł radości, tym bardziej to bolało
Tym bardziej wiedział, że jego czas się wkrótce skończy
ona się od niego odwróci, miłość zmieni kierunek
a z serce w jego piersi zostanie porąbane na kawałki
uśmiechy niczym ciepłe, złociste letnie słońce
jej włosy niczym rześka poranna bryza
to go opuści tak szybko, jak tylko będzie mogła uciec
Jego kroki staną się chwiejne, zabraknie mu tchu i padnie na kolana
Punktualnie.

Od dnia w którym się urodziła byli w sobie zakochani
Miłością swych ojców, silną jak morze
On tulił ja mocno, (przylegając) ciasno jak rękawiczka
Gdy otworzyła oczy iskrzyła radością, iskrzyła nią ku mnie

Cierpiał z powodu klątwy przez ten cały czas
W końcu ona straci w niego wiarę
I miłość, którą odnaleźli wtedy wzniosłą
Zmieni się w wstręt, mroczny i ponury, ona nauczy się jak go nienawidzić
Punktualnie.