Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Łona
Popularne teksty
15. Kortez - Mayday
Łona - Nieruchomości
Nieruchomości
Tekst dodał(a): martoosia
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Garrry
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): tymtyn
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Gdzieś zniknęły szklane domy.
Nie ma tu nikogo, a w tłumie też jesteśmy sami.
Znakomicie, widzę znowu twarz znajomą,
której właściciel wybudował nieruchomość.
Szczelnie ogrodzoną płotem i bez okien niemal,
by przypadkiem światło nie raziło go gdy będzie drzemał.
Ta samotność mu pasuje widocznie, tak,
i choć na furtce wisi skrzynka na pocztę
nie zagląda do niej, bo jaki w tym cel jest,
skoro ostatniego listonosza zeżarł jego własny pittbullterier?
Krzywy ten dom i wciąż odlatuje mu coś
lecz on wierzy, że fundamenty same pion przywrócą.
Ja bym w te fundamenty nie wierzył tak ładnie,
wiedząc, że nieruchomość stoi na bagnie
i cóż z tego, że chałupa runie na pewno,
skoro ten mankament widać w sumie dopiero z zwenątrz.
A właściciel - typ z natury raczej nie ruchliwy
bez powodu nieruchomości opuszczać nie przywykł.
Nie nękany niczym żyje bezpiecznie
otoczony setką identycznych fortec w sąsiedztwien
na osiedlu gdzie każdy mieszkaniec obok
strzeże samego siebie przed samym sobą.
Ta dzielnica wiecznego szczęścia rozrasta się nadal
z każdym dniem bogatsza o nowego sąsiada,
co świadomie, choć za namową chorych urbanistów
wybudował sobie nieruchomość umysłu.
Ref.
Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Gdzieś zniknęły szklane domy.
Nie ma tu nikogo, a w tłumie też jesteśmy sami.
Spójrzmy tak na to: czemu by mu nie zazdrościć?
Jedyny lokator własnej nieruchomości.
Ma spokój, żadnych wątpliwości i ciszę.
Drzwi w prawdzie nie ma, ale nikt nie widział żeby kiedyś wyszedł.
Zresztą kto miał widzieć, jeżeli ilekroć na osiedle
ktoś z zewnątrz próbuje się wedrzeć,
wówczas niedoszłych gości zaopatruje w kwitek
rosły strażnik, zresztą główny architekt.
I tkwi ten nasz mieszkaniec nieruchomo,
wpatrując się w okno zaciągnięte zasłoną.
A gdyby chciał otworzyć to okno,
ujrzy tylko własny, piękny, trzymetrowy żywopłot.
Widok sąsiada z żoną, jak też oni sami są mu niepotrzebni
odkąd własną nieruchomość zasiedlił
i nikt się nie widzi, i wszyscy są radzi,
i za nic nie chcieliby się stąd wyprowadzić.
W sumie po co się przejmować i siać postrach?
W końcu to osiedle nieruchomości to zaledwie wioska.
Ale jak nie walić z armat, kiedy ta wioska staje się coraz bardziej globalna?
Ref.
Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Gdzieś zniknęły szklane domy.
Nie ma tu nikogo, a w tłumie też jesteśmy sami.
Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Gdzieś zniknęły szklane domy.
Nie ma tu nikogo, to już najwyższy czas coś zmienić!
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Gdzieś zniknęły szklane domy.
Nie ma tu nikogo, a w tłumie też jesteśmy sami.
Znakomicie, widzę znowu twarz znajomą,
której właściciel wybudował nieruchomość.
Szczelnie ogrodzoną płotem i bez okien niemal,
by przypadkiem światło nie raziło go gdy będzie drzemał.
Ta samotność mu pasuje widocznie, tak,
i choć na furtce wisi skrzynka na pocztę
nie zagląda do niej, bo jaki w tym cel jest,
skoro ostatniego listonosza zeżarł jego własny pittbullterier?
Krzywy ten dom i wciąż odlatuje mu coś
lecz on wierzy, że fundamenty same pion przywrócą.
Ja bym w te fundamenty nie wierzył tak ładnie,
wiedząc, że nieruchomość stoi na bagnie
i cóż z tego, że chałupa runie na pewno,
skoro ten mankament widać w sumie dopiero z zwenątrz.
A właściciel - typ z natury raczej nie ruchliwy
bez powodu nieruchomości opuszczać nie przywykł.
Nie nękany niczym żyje bezpiecznie
otoczony setką identycznych fortec w sąsiedztwien
na osiedlu gdzie każdy mieszkaniec obok
strzeże samego siebie przed samym sobą.
Ta dzielnica wiecznego szczęścia rozrasta się nadal
z każdym dniem bogatsza o nowego sąsiada,
co świadomie, choć za namową chorych urbanistów
wybudował sobie nieruchomość umysłu.
Ref.
Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Gdzieś zniknęły szklane domy.
Nie ma tu nikogo, a w tłumie też jesteśmy sami.
Spójrzmy tak na to: czemu by mu nie zazdrościć?
Jedyny lokator własnej nieruchomości.
Ma spokój, żadnych wątpliwości i ciszę.
Drzwi w prawdzie nie ma, ale nikt nie widział żeby kiedyś wyszedł.
Zresztą kto miał widzieć, jeżeli ilekroć na osiedle
ktoś z zewnątrz próbuje się wedrzeć,
wówczas niedoszłych gości zaopatruje w kwitek
rosły strażnik, zresztą główny architekt.
I tkwi ten nasz mieszkaniec nieruchomo,
wpatrując się w okno zaciągnięte zasłoną.
A gdyby chciał otworzyć to okno,
ujrzy tylko własny, piękny, trzymetrowy żywopłot.
Widok sąsiada z żoną, jak też oni sami są mu niepotrzebni
odkąd własną nieruchomość zasiedlił
i nikt się nie widzi, i wszyscy są radzi,
i za nic nie chcieliby się stąd wyprowadzić.
W sumie po co się przejmować i siać postrach?
W końcu to osiedle nieruchomości to zaledwie wioska.
Ale jak nie walić z armat, kiedy ta wioska staje się coraz bardziej globalna?
Ref.
Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Gdzieś zniknęły szklane domy.
Nie ma tu nikogo, a w tłumie też jesteśmy sami.
Spójrz na to z tej strony
Ta historia opowiada o nas, wiesz?
Gdzieś zniknęły szklane domy.
Nie ma tu nikogo, to już najwyższy czas coś zmienić!
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieLook at it in that way
This story is about us, don’t you know?
The glass houses have disappeared somewhere.
No-one’s left here, and we are also alone in the crowd.
Superbly, I can see a familiar face again,
the owner of which has built a property,
Tightly fenced in with a fence and with no windows almost,
so as by a chance the light doesn’t dazzle him when he’s dozing.
That loneliness clearly fits him, so, and
Though a letter-box hangs on the gate
he doesn’t look in, as what’s the purpose of it, as the last postman was eaten by his own
pittbullterier?
Crooked is that house and still something falls off of it
Yet he believes that the foundations themselves will restore the perpendicular.
I wouldn’t believe in those foundations so well,
knowing that the property stands on a bog
And so what does that mean, that the shack is gonna collapse for sure,
as that shortcoming is all in all visible from the outside.
And the owner – a rather not active character by nature
is not used to leave his property with no good reason.
Not haunted by anything he leads a safe life
surrounded by hundreds of similar fortresses in the neighborhood
in the housing estate where each inhabitant nearby guards her/himself from her/himself.
This district of eternal happiness keeps sprawling
with each new day richer by a new neighbour,
what knowingly, though at insane town planners’ instigation
he’s built for himself a property in his mind.
Chorus
Look at it in that way
This story is about us, don’t you know?
The glass houses have disappeared somewhere.
No-one’s left here, and we are also alone in the crowd.
Let’s have a look at it in the following way: why shouldn’t we envy him?
The only owner of his own property.
He’s not disturbed by anyone, has no any doubts and lives in a silent place.
Admittedly he has no door, yet no-one has ever seen him leaving.
In any case who’s supposed to see him, if whenever somebody tries to force his way in the estate, then the would-be visitors are supplied with a docket by a robust guard, the chief architect in any case.
And our inhabitant stands still, staring at the window drawn with a curtain.
And if he wanted to open that window,
what he’ll see is only his own three-meter-high hedge.
The sight of his neighbour with his wife, as well as they themselves are not necessary form him
since he settled in his own property
and no-one sees the other one, and everyone’s glad,
and wouldn’t move from here for anything.
All in all what’s the point in worrying and inspiring fear?
After all that housing estate of properties is just a village.
Yet how not to pound with cannons, as this village becomes more and more global?
Chorus
Look at it in that way
This story is about us, don’t you know?
The glass houses have disappeared somewhere.
No-one’s left here, and we are also alone in the crowd.
Look at it in that way
This story is about us, don’t you know?
The glass houses have disappeared somewhere.
No-one’s left here, it is the highest time to introduce some changes!
This story is about us, don’t you know?
The glass houses have disappeared somewhere.
No-one’s left here, and we are also alone in the crowd.
Superbly, I can see a familiar face again,
the owner of which has built a property,
Tightly fenced in with a fence and with no windows almost,
so as by a chance the light doesn’t dazzle him when he’s dozing.
That loneliness clearly fits him, so, and
Though a letter-box hangs on the gate
he doesn’t look in, as what’s the purpose of it, as the last postman was eaten by his own
pittbullterier?
Crooked is that house and still something falls off of it
Yet he believes that the foundations themselves will restore the perpendicular.
I wouldn’t believe in those foundations so well,
knowing that the property stands on a bog
And so what does that mean, that the shack is gonna collapse for sure,
as that shortcoming is all in all visible from the outside.
And the owner – a rather not active character by nature
is not used to leave his property with no good reason.
Not haunted by anything he leads a safe life
surrounded by hundreds of similar fortresses in the neighborhood
in the housing estate where each inhabitant nearby guards her/himself from her/himself.
This district of eternal happiness keeps sprawling
with each new day richer by a new neighbour,
what knowingly, though at insane town planners’ instigation
he’s built for himself a property in his mind.
Chorus
Look at it in that way
This story is about us, don’t you know?
The glass houses have disappeared somewhere.
No-one’s left here, and we are also alone in the crowd.
Let’s have a look at it in the following way: why shouldn’t we envy him?
The only owner of his own property.
He’s not disturbed by anyone, has no any doubts and lives in a silent place.
Admittedly he has no door, yet no-one has ever seen him leaving.
In any case who’s supposed to see him, if whenever somebody tries to force his way in the estate, then the would-be visitors are supplied with a docket by a robust guard, the chief architect in any case.
And our inhabitant stands still, staring at the window drawn with a curtain.
And if he wanted to open that window,
what he’ll see is only his own three-meter-high hedge.
The sight of his neighbour with his wife, as well as they themselves are not necessary form him
since he settled in his own property
and no-one sees the other one, and everyone’s glad,
and wouldn’t move from here for anything.
All in all what’s the point in worrying and inspiring fear?
After all that housing estate of properties is just a village.
Yet how not to pound with cannons, as this village becomes more and more global?
Chorus
Look at it in that way
This story is about us, don’t you know?
The glass houses have disappeared somewhere.
No-one’s left here, and we are also alone in the crowd.
Look at it in that way
This story is about us, don’t you know?
The glass houses have disappeared somewhere.
No-one’s left here, it is the highest time to introduce some changes!
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):