Yves Montand - Les Feuilles Mortes
Tłumaczenie:
Och, tak bardzo chciałbym byś pamiętała
Te szczęśliwe dni gdy byliśmy przyjaciółmi
Życie było piękniejsze
A słońce świeciło mocniej niż dzisiaj
Martwe liście wyrzuca się do śmieci
Widzisz, nie zapomniałem
Martwe liście wyrzuca się do śmieci
Wspomnienia i żale też
Północny wiatr je unosi
W zimną noc zapomnienia
Widzisz, nie zapomniałem
Piosenki, którą śpiewałaś
[Refren] :
Ta piosenka przypomina Nas
Ty kochałaś mnie, ja kochałem Ciebie
I żyliśmy razem we dwoje
Ty kochałaś mnie, ja kochałem Ciebie
Życie rozdzieliło zakochanych
Łagodnie, bez hałasu
A morze zmyło z piasku
Ślady rozdzielonych kochanków
Martwe liście wyrzuca się do śmieci
Wspomnienia i żale też
Ale moja cicha i wierna miłość
Zawsze uśmiecha się i dziękuje.
Kochałem cię tak bardzo, tak bardzo.
Jak chcesz to mogę zapomnieć?
W tym czasie, w życiu było bardziej pięknie,
A słońce świeciło mocniej niż dzisiaj.
Byłaś moim przyjacielem bardziej.
Ale tylko żałuję piosenki którą śpiewałaś,
Zawsze, zawsze będę jej słuchać!
[Refren] :
Ta piosenka przypomina Nas
Ty kochałaś mnie, ja kochałem Ciebie
I żyliśmy razem we dwoje
Ty kochałaś mnie, ja kochałem Ciebie
Życie rozdzieliło zakochanych
Łagodnie, bez hałasu
A morze zmyło z piasku
Ślady rozdzielonych kochanków
Tekst piosenki:
Oh ! je voudrais tant que tu te souviennes
Des jours heureux où nous étions amis.
En ce temps-là la vie était plus belle,
Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui.
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle.
Tu vois, je n'ai pas oublié...
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
Les souvenirs et les regrets aussi
Et le vent du nord les emporte
Dans la nuit froide de l'oubli.
Tu vois, je n'ai pas oublié
La chanson que tu me chantais.
[Refrain] :
C'est une chanson qui nous ressemble.
Toi, tu m'aimais et je t'aimais
Et nous vivions tous deux ensemble,
Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais.
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment,
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis.
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
Les souvenirs et les regrets aussi
Mais mon amour silencieux et fidèle
Sourit toujours et remercie la vie.
Je t'aimais tant, tu étais si jolie.
Comment veux-tu que je t'oublie ?
En ce temps-là, la vie était plus belle
Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui.
Tu étais ma plus douce amie
Mais je n'ai que faire des regrets
Et la chanson que tu chantais,
Toujours, toujours je l'entendrai !
[Refrain]