Oficjalna strona: http://www.residents.com
Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/The_Residents

The Residents to amerykański zespół awangardowy założony w 1969 roku. Jest to też jedna z najbardziej tajemniczych grup muzycznych - do tej pory nieznana jest prawdziwa tożsamość członków The Residents i do praktycznie każdej "oficjalnej" informacji na temat zespołu należy podchodzić z dystansem.

Wiele osób próbowało dowiedzieć się wszystkiego o czwórce artystów ubranych w smokingi i ukrytych za charakterystycznymi maskami przedstawiającymi gałki oczne - jednak za każdym razem okazywało się to zbyt trudne.

Mocno przyczyniła się do tego organizacja The Cryptic Corporation, która od 1976 roku zajmuje się formalnymi aspektami działalności zespołu, bez których nie mógłby on jeździć w trasy koncertowe i wydawać albumów. Bardzo często jednak zadaniem The Cryptic Corporation było udzielanie mediom i fanom grupy wiadomości związanych z historią The Residents i wypowiadanie się w imieniu unikających identyfikacji muzyków. Często posądza się organizację o notoryczną dezinformację i tworzenie legend, nie mających zbyt wiele wspólnego z rzeczywistością. Zadaniem jest odwrócenie uwagi od wskazówek prowadzących do rozwiązania zagadki i dowiedzenia się, kim naprawdę są artyści tworzący zespół.

Wśród ludzi szukających prawdy o The Residents popularny jest pogląd mówiący o tym, że - odpowiedzialni za The Cryptic Corporation - Jay Clem, Homer Flynn, Hardy W. Fox i John Kennedy to po prostu członkowie zespołu. Zwolennicy tej tezy przypominają fakt, że zarówno Flynn, jak i Fox mieli swój udział w nagrywaniu niemal każdego utworu The Residents - do czego oficjalnie się przyznają. Z drugiej jednak strony, mogło to również zostać zaplanowane przez prawdziwych twórców, którzy wykorzystali Flynna i Foxa jako oficjalnych właścicieli praw autorskich.

Jedna z powszechniejszych teorii na temat powstania The Residents głosi, że poznali się oni w liceum. Pewnego razu postanowili opuścić swoje miasteczko Shreveport w stanie Luizjana i wyruszyć do San Francisco. Nawiązali wówczas współpracę ze znakomitym gitarzystą i skrzypkiem Philipem Lithmanem (znanym później jako Snakefinger). Zaczęli tworzyć pierwsze płyty demo - jedną z nich wysłali do siedziby Warner Brothers. Wkrótce jednak doszli do wniosku, że nikt nie zaryzykuje wydania tak nietypowego brzmienia, jakie proponowali The Residents. Dlatego też w 1972 roku założyli własną wytwórnię Ralph. Niedługo potem ukazał się ich pierwszy singel "Santa Dog". Zespół wymyślił oryginalny sposób jego promocji - debiutancki kawałek trafił do kilkuset wpływowych ludzi, takich jak Frank Zappa czy Richard Nixon, a także do największych stacji radiowych.

W 1974 roku pojawił się pierwszy album "Meet The Residents". Tytuł i okładka nawiązywały do wydanego dziesięć lat wcześniej krążka "Meet The Beatles!" legendarnej czwórki z Liverpoolu. Wkrótce wytwórnia Capitol zagroziła, że poda początkujący zespół do sądu, jeśli nie zmieni okładki parodiującej The Beatles. Członkowie The Residents skapitulowali, aczkolwiek na wydanej ponownie płycie po raz kolejny znalazły się humorystyczne odniesienia do The Beatles - ekscentryczni artyści przedstawili się bowiem jako: John Crawfish, George Crawfish, Paul McCrawfish i Ringo Starfish. W ciągu kilkunastu miesięcy płyta sprzedała się w liczbie zaledwie czterdziestu egzemplarzy.

Dwa lata później The Residents wywołali dużo większe kontrowersje, kiedy ukazał się drugi krążek "The Third Reich 'n Roll". Na okładce znalazł się wizerunek amerykańskiego prezentera telewizyjnego Dicka Clarka - trzymającego w ręce marchewkę, ubranego w nazistowski mundur i otoczonego rysunkami przedstawiającymi tańczącego Adolfa Hitlera. Płyta została podzielona na dwie części: "Swastikas On Parade" ("Swastyki na paradzie") oraz "Hitler Was A Vegetarian" ("Hitler był wegetarianinem"). Polegała ona głównie na parodii znanych utworów popowych, takich jak "Let's Twist Again", "Nut Rocker" czy "Light My Fire".
W latach 70. ukazały się jeszcze takie płyty jak "Fingerprince", "Duck Stab/Buster & Glen", "Not Available" i "Eskimo". Najbardziej znanym kawałkiem The Residents z tamtego okresu był utwór "Constantinople". W 1980 roku został wydany "The Commercial Album", który składał się z czterdziestu piosenek trwających mniej więcej sześćdziesiąt sekund. W nagrywaniu krążka The Residents wspomogli multiinstrumentaliści - Chris Cutler i Fred Frith. Na okładce "The Commercial Album" można było ujrzeć twarze znanych aktorów: Johna Travolty i Barbry Streisand. Grupa po raz kolejny zdecydowała się na nietypową promocję - tym razem wykupiła czterdzieści minut reklam w jednej z najbardziej popularnych stacji radiowych w San Francisco i dzięki temu w ciągu trzech dni jej słuchacze mieli okazję zapoznać się z całym albumem The Residents.

Po wydaniu rok później płyty "Mark Of The Mole" grupa wyruszyła w trasę koncertową po świecie. To właśnie wtedy po raz pierwszy muzycy The Residents pojawili się na scenie ubrani w smokingi i maski-gałki oczne. Od tamtej pory zespół częściej grywał na żywo i za każdym razem mógł liczyć na spore grono oddanych fanów. Wzbudzał także zainteresowanie ze względu na oryginalność swoich koncertów, które często wykraczały poza promocję najnowszego albumu i zaskakiwały zgromadzoną publiczność.

W ciągu następnych lat - pomimo zdecydowanie większego zaangażowania się w koncerty - ukazało się wiele płyt The Residents, które najczęściej uzyskiwały uznanie wśród krytyków. Wśród nich na szczególną uwagę zasłużyły przede wszystkim takie krążki, jak: "God In Three Persons" (1988), "Gingerbread Man" (1994), "Demons Dance Alone" (2002), "Animal Lover" (2005) i "The Bunny Boy" (2008). Pojawiło się także kilka wydawnictw, na których znajdowały się zarejestrowane popisy koncertowe.

The Residents znani są też z oryginalnych klipów promujących ich utwory. Teledyski takie, jak "Third Reich 'n Roll", "Constantinople", "Act Of Being Polite" czy "Gingerbread Man" przeszły do klasyki wideoklipu i ciągle wzbudzają wiele - często skrajnych - emocji.

Nadal jednak nie wiemy, kim są artyści tworzący The Residents i najprawdopodobniej nigdy nie poznamy o nich prawdy. Na szczęście jawna pozostaje niezwykła twórczość tego zespołu.




Dyskografia: http://rateyourmusic.com/artist/the_residents


Albumy studyjne
******************

Meet the Residents – 1974
The Third Reich 'n' Roll – 1976
Fingerprince – 1976
Duck Stab/Buster & Glen – 1978
Not Available – 1978
Eskimo – 1979
Commercial Album – 1980
Mark of the Mole – 1981
The Tunes of Two Cities – 1982
Intermission: Extraneous Music from the Residents' Mole Show – 1983
Title in Limbo – with Renaldo and the Loaf 1983
George & James – 1984
Whatever Happened to Vileness Fats? – 1984
Census Taker – 1985
The Big Bubble: Part Four of the Mole Trilogy – 1985
Stars & Hank Forever: The American Composers Series – 1986
God in Three Persons – 1988
The King & Eye – 1989
Freak Show – 1991
Our Finest Flowers – 1992
Gingerbread Man – 1994
Hunters – 1995
Have a Bad Day – 1996
Wormwood: Curious Stories from the Bible – 1998
Roadworms: The Berlin Sessions – 2000
Icky Flix – 2001
Demons Dance Alone – 2002
WB: RMX – 2003
12 Days of Brumalia – 2004
I Murdered Mommy – 2004
Animal Lover – 2005
Tweedles – 2006
Night of the Hunters – 2007
The Voice of Midnight- 2007
The Bunny Boy- 2008


Single oraz EP
****************

Santa Dog – 1972
Satisfaction (cover utworu The Rolling Stones) – 1976
The Beatles Play The Residents and The Residents Play The Beatles – 1977
Santa Dog '78 – 1978
Babyfingers – 1979
Diskomo – 1980
The Commercial Single – 1980
It’s a Man’s Man’s Man’s World (cover utworu Jamesa Browna) – 1984
Kaw-Liga – 1986
Earth vs. the Flying Saucers – 1986
It’s a Man’s Man’s Man’s World(Australia) – 1986
Hit the Road Jack (cover utworu Raya Charlesa) – 1987
For Elsie (cover utworu Ludwiga van Beethovena) – 1987
Snakey Wake (wydany tylko dla członków fanklubu zespołu) – 1987
Buckaroo Blues (interpretacje folkowych oraz kowbojskich poematów, wydane tylko dla członków fanklubu) – 1988
Santa Dog 88 – 1988
„Double Shot” – 1988
Holy Kiss of Flesh – 1988
From the Plains to Mexico – 1989
Don’t Be Cruel (cover utworu Elvisa Presleya) – 1989
Blowoff – 1992
Santa Dog '92 – 1992
Pollex Christi – 1997
I Hate Heaven – 1998
In Between Screams – 1999
High Horses – 2001


Kompilacje
************

The Residents Radio Special – 1979
Please Do Not Steal It! – 1979
Nibbles – 1979
Residue of the Residents – 1984
Ralph Before '84: Volume 1, the Residents – 1984
Assorted Secrets – 1984
Memorial Hits – 1985
The Pal TV LP – 1985
Heaven? – 1986
Hell! – 1986
God in Three Persons Soundtrack – 1988
Stranger Than Supper” – 1990
Liver Music – 1990
Daydream B-Liver – 1991
Poor Kaw-Liga’s Pain – 1994
Louisiana’s Lick – 1995
Our Tired, Our Poor, Our Huddled Masses – 1997
Residue Deux – 1998
25 Years of Eyeball Excellence – 1998
Land of Mystery – 1999
Refused – 1999
Dot Com – 2000
Diskomo 2000 – 2000
Roosevelt 2.0 – 2000
Petting Zoo – 2002
Eat Exuding Oinks – 2002
Best Left Unspoken...Vol. 1 – 2006
Best Left Unspoken...Vol. 2 – 2006
Best Left Unspoken...Vol. 3 – 2007


Albumy koncertowe
**********************

The Mole Show Live at the Roxy – 1983
The 13th Anniversary Show Live in the U.S.A. – 1986
The Thirteenth Anniversary Show – 1987
The Mole Show Live in Holland – 1987
Cube E: Live in Holland – 1990
Live at the Fillmore – 1998
Wormwood Live – 1999
Kettles of Fish on the Outskirts of Town – 2002
The Way We Were (CD + DVD) – 2005
Cube E Box Set – 2006


Projekty multimedialne i wizualne
*************************************

Vileness Fats (nigdy nie ukończony film pełnometrażowy) – 1972 – 1976
Freak Show (CD ROM) – 1991
Gingerbread Man (CD ROM) – 1994
Bad Day on the Midway (CD ROM) – 1995
Icky Flix (DVD) – 2001
Eskimo (DVD) – 2002
Disfigured Night (DVD) – 2002
Demons Dance Alone (DVD) – 2003
Commercial Album (DVD) – 2004
Wormwood (DVD) – 2005
The Way We Were – 2005
The River of Crime (Episodes 1-5) – 2006
Timmy – 2006
The Bunny Boy Internet Series – 2008