właściwie Lucien Ginsburg (ur. 2 kwietnia 1928 w Paryżu, zm. 2 marca 1991 tamże[1]) – francuski kompozytor, piosenkarz, aktor, scenarzysta i reżyser. Jego zróżnicowany styl i indywidualność są trudne do skategoryzowania.

Przyszedł na świat wraz z siostrą bliźniaczką Liliane jako syn Żydów Olgi i muzyka Josepha Ginsburgów, którzy w 1917 roku wyjechali z Rosji po rewolucji październikowej. Miał starszą siostrę Jacqueline i starszego brata, który zmarł jako dziecko. Na okres jego dzieciństwa przypadła hitlerowska okupacja Francji, w czasie której rodzina musiała się ukrywać.

Był malarzem, grał na fortepianie w barach. Stał się siłą sprawczą i głównym prowokatorem rewolucji seksualnej w swoich czasach. Inspirował się m.in. muzyką Fryderyka Chopina.

Jego piosenkę "Je t'aime... moi non plus" (1969), zawierającą symulację odgłosów kobiecego orgazmu uważano powszechnie za nieobyczajną i zabroniono jej nadawania w Hiszpanii, Islandii, Jugosławii, Szwecji, Włoszech oraz Wielkiej Brytanii. Patronował młodej piosenkarce Vanessie Paradis w początkach jej kariery. Był producentem płyty swojej córki Charlotte Gainsbourg pt. Charlotte Forever (1986). W 1988 roku nagrał piosenkę "Gloomy Sunday", która ukazała się na płycie "Le Zénith de Gainsbourg".

Był czterokrotnie żonaty; z Élisabeth Levitzky (od 3 listopada 1951 do 9 października 1957), Françoise Pancrazzi (od 7 stycznia 1964 do 1968), z którą ma córkę Natachę (ur. 8 sierpnia 1964) i syna Paula (ur. 1968), angielską aktorką mieszkającą we Francji Jane Birkin (1968-80), z którą ma córkę modelkę i aktorkę Charlotte Lucy (ur. 21 lipca 1971) i Bambou (od 1981 do jego śmierci), z którą ma syna Luciena (ur. 5 stycznia 1986). Spotykał się także z Brigitte Bardot.
Dom Serge'a Gainsbourga na Rue de Verneuil w dzielnicy Saint Germain des Pres, zachowany w tym stanie przez Charlotte Gainsbourg po śmierci ojca.

Zmarł na atak serca 2 marca 1991 roku w Paryżu[2], w wieku 63 lat. Został pochowany na słynnym cmentarzu Montparnasse.