Piotr Fronczewski (ur. 8 czerwca 1946 w Łodzi) – polski aktor teatralny, radiowy i filmowy, piosenkarz, satyryk. Absolwent, reżyser i profesor nauk teatralnych PWST w Warszawie. Ojciec Magdaleny Fronczewskiej.
Debiutował jako 12-latek w filmie Wolne miasto Stanisława Różewicza.
Grał na scenach teatrów warszawskich: Narodowego (1968–1969), Współczesnego (1969–1973), Dramatycznego (1973–1983), Studio (1984–1987), a obecnie Ateneum (od 1991). Ma w swoim dorobku artystycznym blisko 120 ról filmowych w serialach telewizyjnych i filmach fabularnych.
Grał rozmaite role filmowe, poczynając od roli ojca (Rodzina zastępcza), czarodzieja (Akademia Pana Kleksa), lekarza (Cesarskie cięcie), wariata (13 posterunek), a kończąc na rolach gangsterskich. Ceniony za charakterystyczne role w słuchowiskach radiowych (jak np. Grzegorz z Rodziny Poszepszyńskich wg Macieja Zembatego), w dawnym Programie III Polskiego Radia. Użyczał głosu bohaterom gier komputerowych (m.in. Wrota Baldura, Gorky Zero: Fabryka Niewolników, Adaś i Pirat Barnaba i ich kontynuacje).
Pod pseudonimem „Franek Kimono" wydał dwie żartobliwe płyty z muzyką disco. Jest także wykonawcą piosenki aktorskiej. Znany z wykonań przedwojennych szlagierów oraz piosenek do tekstów Gałczyńskiego. Występował także w kabaretach, m.in. w Kabarecie Pod Egidą Jana Pietrzaka i Kabarecie Olgi Lipińskiej.
W latach 70. wraz z Janem Pietrzakiem i Krystyną Jandą był inwigilowany przez SB w ramach akcji wymierzonej przeciwko twórcom Kabaretu Pod Egidą. Komunistyczne władze bardzo bolała popularność kabaretu, budowana na ironii wobec systemu. Wokół kabaretu działało co najmniej kilku tajnych współpracowników SB. Twórcom kabaretu oferowano wyjazdy zagraniczne w zamian za podpisanie tzw. lojalki, której ani on, ani Janda z Pietrzakiem nigdy nie podpisali. Wiele występów Pod Egidą było nagrywanych przez tajnych współpracowników peerelowskich służb i władza utrudniała udostępnienie grupie lokalu. Wiele dowcipów z tego okresu szersza publiczność usłyszała dopiero w latach 80.
Otrzymał propozycję objęcia funkcji dyrektora artystycznego od trzech teatrów warszawskich, we wszystkich trzech przypadkach odmówił, co było szeroko komentowane w mediach kulturalnych:
Teatr Narodowy (funkcję przyjął Jan Englert);
Teatr Polski (funkcję przyjął Andrzej Seweryn);
Teatr Ateneum (funkcję przyjęła Izabella Cywińska).
Tadeusz Łomnicki, Zbigniew Zapasiewicz oraz Gustaw Holoubek uznali wspólnie w 1990 roku podczas dyskusji w programie TV, że wśród studentów od 1965 roku Piotr Fronczewski należy do pierwszej trójki najwybitniejszych aktorów teatralnych i dramatycznych w Polsce obok Andrzeja Seweryna, z którym Fronczewski studiował, i Wojciecha Pszoniaka.
Laureat ponad 20 nagród filmowych. W rankingu czytelników tygodnika Polityka zajął 15 miejsce na liście najwybitniejszych polskich aktorów.