Teksty piosenek > J > Jean Michel Jarre > O zespole
2 514 563 tekstów, 31 614 poszukiwanych i 605 oczekujących
Jean Michel Jarre
jean_michel_jarre

Jean-Michel André Jarre (ur. 24 sierpnia 1948 w Lyonie we Francji) – kompozytor muzyki elektronicznej, syn kompozytora muzyki filmowej, Maurice'a Jarre'a. Jest uważany za pioniera muzyki elektronicznej, jak i organizatora koncertów - masowych tworzonych z rozmachem koncertów-przedstawień, z wykorzystaniem reflektorów, laserów i fajerwerków.

Mówi się, że Jarre stworzył muzykę elektroniczną "dla wszystkich".

Występy cieszą się wielką popularnością i Jarre kilkakrotnie ustanawiał nowe rekordy Guinnessa jeśli chodzi o liczbę widzów. Na koncert w Moskwie w 1997 przybyło aż 3,5 miliona ludzi. Innym rekordem jest cena, za jaką została sprzedana jedyna wytłoczona sztuka płyty "Music for Supermarkets" – 69 000 ówczesnych franków francuskich. Oryginalne taśmy zostały spalone w obecności notariusza.

26 sierpnia 2005 dał dwuipółgodzinny koncert pt. "Przestrzeń wolności" dla upamiętnienia 25. rocznicy powstania "Solidarności".

Od jego nazwiska została nazwana jedna z planetoid – 4422 Jarre.

Jest kompozytorem oprawy muzycznej nowego kanału informacyjnego: TVP Info Telewizji Polskiej S. A., który ruszył 6 października 2007 roku w miejsce dawnego programu TVP3 i jego "Kuriera".

Pierwsze sukcesy
Oxygene

W 1976 wydał płytę "Oxygene" (fr. tlen), która stała się przełomem w jego karierze, choć początkowo wiele osób sceptycznie odnosiło się do materiału zawartego na płycie. Jednak płyta dotarła na szczyty list przebojów (nawet w Wielkiej Brytanii zdobyła pierwsze miejsce, co muzyce francuskiej rzadko się do tej pory zdarzało). Jarre był chętnie zapraszany przez wszystkich, podróżował po świecie i udzielał wywiadów. Płyta Oxygene rozeszła się w nakładzie 10 mln egzemplarzy. Do dziś jest to najlepiej sprzedający się na francuskim rynku muzycznym album a także wielki hit przełomu lat 76/77. Utwór "Oxygene part 2" oparty na triolowym temacie przypominającym gigue sugeruje zafascynowanie się artysty twórczością Bacha. Czołowy utwór z tej płyty "Oxygene part 4" jest chyba jednym z najbardziej znanych utworów muzycznych na świecie. Wszyscy podkreślali harmonię dźwięków, to czego brakowało w muzyce elektronicznej innych artystów, takich jak Tangerine Dream, czy Klaus Schulze. Dzięki zarobionym pieniądzom kupił dom w Croissy pod Paryżem i zbudował swoje studio nagraniowe, wyposażając je m.in. w instrumenty Geissa. Otrzymał "Grand Prix Du Disques", nagrodę za płytę "Oxygene" od Charles Cross Academy. Został uznany przez magazyn "People" Człowiekiem Roku.

Equinoxe

Geniusz jego muzyki potwierdził kolejny album "Equinoxe" (fr. równonoc), który sprzedał się w nakładzie 7 milionów egzemplarzy. Dzięki zakupionym instrumentom na nowym albumie pojawiły się nowe brzmienia i efekty, dzięki temu płyta królowała na listach przebojów w wielu krajach. Pod względem muzycznym album jest bardzo podobny do poprzedniego jednak jest od niego trochę bardziej zrytmizowany. Odnosi nieco mniejszy sukces od swego poprzednika, gdyż sprzedaje się tylko w ilości ok. 4 milionów egzemplarzy. Muzyka z albumu wykorzystana została jako ścieżka dźwiękowa w filmie Petera Fleischmana "La Maladie de Hambourg", lepiej znanym pod tytułem "The Illnes Of Hamburg". Jarre stał się najbardziej znanym francuskim muzykiem. Został ponownie uznany człowiekiem roku, tym razem przez magazyn "Time". W 1979 roku odbył się pierwszy wielki koncert "światło i dźwięk". W dniu 14 lipca (narodowe święto Francuzów – rocznica zburzenia Bastylii) na Placu de la Concorde w Paryżu zebrała się milionowa publiczność, co dało muzykowi pierwszy wpis do Księgi Rekordów Guinnessa w kategorii największa publiczność zgromadzona na koncercie. Wśród niej znajdował się także Mick Jagger, który po koncercie powiedział kompozytorowi "W życiu nie widziałem podobnej rzeczy!" Wydarzenie to zapoczątkowało serię wielkich spektakli Jarre'a na całym świecie. W tym samym "Oxygene" wykorzystano jako muzykę do baletu w paryskiej operze a także w australijskim filmie Petera Weira "Gallipoli". Jarre otrzymał złoty medal za muzyczną transmisję z S.A.C.E.M. za rozpropagowanie francuskiej kultury na całym świecie.

Magnetic Fields

W 1981 została wydana kolejna płyta "Magnetic Fields" (ang. pola magnetyczne), której tytuł został zaczerpnięty z poematu Andre Bretona i Philippe'a Soupalta, sztandarowego dzieła nadrealizmu. Oprócz używanych wcześniej instrumentów Jarre wykorzystał instrument Fairlight, dzięki któremu uzyskał niesamowite efekty dźwiękowe pojawiające się po raz pierwszy w muzyce. Album ten, bardziej skomercjalizowany niż poprzednie, oprócz fragmentów przypominających zawartość dwu wcześniejszych płyt zawiera także kompozycje ujawniające chęć nawiązania nią do muzyki awangardowej. Płyta była utrzymana w surrealistycznym klimacie, który szczególnie uwypukla ostatni utwór "The Last Rumba". Płyta okazała się olbrzymim sukcesem w całej Europie.

Concerts in China

Jarre, który zawsze był zafascynowany muzyką Wschodu, gdy udało mu się uzyskać zgodę na występ, udał się w podróż do Chin. Było to o tyle ważne, że jak dotąd żaden zachodni artysta oficjalnie tam nie występował. Jeszcze zanim wyruszył do Chin, jego muzyka była już tam bardzo popularna. W rozgłośniach radiowych była puszczana jako jedna z pierwszych, pochodzących spoza kraju. W sumie odbyło się 5 koncertów (2 w Pekinie i 3 w Szanghaju), na które przyszło w sumie 200 tys. ludzi. Większość osób na koncercie zostało wybranych przez władze i mogło uczestniczyć w koncertach tylko dzięki ich zgodzie. Jarre został honorowym członkiem pekińskiego konserwatorium muzycznego, gdzie wygłosił kilka referatów nt. muzyki konkretnej. Chińczycy, dla których symbolem nowoczesnej muzyki francuskiej była twórczość Debussy'ego byli zafascynowani muzyką, która była tak inna od tego co mieli okazję do tej pory słuchać. Nowoczesna technologia, oryginalne pomysły sprawiły ogromne wrażenie na słuchaczach i przełamały konserwatyzm chińskiej kultury. Dla chińskich widzów instrumenty, których używał artysta i jego współpracownicy, a zwłaszcza po raz pierwszy zaprezentowana laserowa harfa, stały się symbolem zachodniej wolności i kosmicznej techniki. Także utwory Jarre'a z jego dwóch pierwszych albumów były pierwszymi zagranicznymi utworami wyemitowanymi w chińskim radiu.

Koncerty były transmitowane przez radio i słuchało ich 500 mln słuchaczy. Wydany został podwójny album "The Concerts in China", gdzie znalazło się kilka nowych utworów, które zostały skomponowane w czasie pobytu w Chinach. Pojawił się też utwór "Fishing Junks at Sunset" (ang. Połów ryb dżonkami o zachodzie słońca), który został wykonany przez orkiestrę na starych tradycyjnych instrumentach z wstawkami syntezatorów. Płyta oddawała klimat życia w Chinach, słychać na niej dźwięki dużych miast. Płytę kończy utwór "Souvenir of China" (ang. Pamiątka z Chin), gdzie piękną melodię przerywają dźwięki aparatu fotograficznego.

1983–1989
Music for Supermarkets

W 1983 Jarre'a poproszono o skomponowanie utworów na zbliżającą się wystawę dzieł sztuki bazujących na produktach z supermarketów. Wystawa z muzyką Jarre'a okazała się sukcesem. JM widząc, że postępująca komercjalizacja nie omija muzyki, zapragnął zaprotestować przeciwko takiej tendencji. Muzyka z wystawy została zgromadzona na albumie "Music for Supermarkets" (ang. muzyka dla supermarketów). Album mimo sprzeciwów wydawcy został wytłoczony w jednym egzemplarzu (płytę matkę notarialnie zniszczono), Jarre chciał w ten sposób pokazać, że muzyka jest dziełem sztuki, a nie produktem, który liczy się tylko pod względem ilości sprzedanych płyt. Był to wyraźny protest z jego strony przeciwko komercjalizacji muzyki, co można by było interpretować jako namowa do piractwa. Album wystawiono na aukcji w hotelu Drouot w Paryżu. Osiągnął on cenę 69000 franków francuskich, co spowodowało, że Jarre po raz kolejny pojawił się w Księdze Rekordów Guinnessa, za najdroższy francuski album. Pieniądze ze sprzedaży przekazano na rzecz UNESCO. W jej siedzibie znajduje się do dzisiaj. Płytę w przeddzień aukcji puszczono w całości w Radio Luxemburg. Istnieją, poza oryginalną płytą "nieoficjalne" kopie albumu, na których znajduje się materiał nagrany podczas radiowej emisji. W tym samym roku na rynku ukazał się nowy album Jarre'a "Music aus Zeit und Raum" i zawierał utwory z wcześniejszych albumów.

The Essential

W tym samym roku wydana została również płyta "The Essential" (ang. esencja), która zawierała kompilację najlepszych utworów z poprzednich płyt. Płyta ta była jednocześnie ścieżką filmową do produkcji pt. "Le Voyage D'Orphee". Artysta otrzymał nagrodę "the Designers & Art Directors Associations Award" za wybitną kampanię reklamową.

Zoolook

Już w następnym roku (1984) Jarre wydał następny album, "Zoolook". Płytę, którą przygotowywał przez półtora roku (m. in. z Laurie Anderson i Marcusem Millerem), wypełniały dźwięki, które powstały ze zmiksowania głosów ludzi różnych narodowości, słynnych wypowiedzi znanych ludzi. Płyta została płytą roku we Francji i USA. Jarre otrzymał za nią wiele nagród m.in. "Grand Prix du Disque" od Charles Cross Academy oraz nagrodę "Victoires de la Musique" – w kategorii najlepszego albumu instrumentalnego. Jean Michel Jarre odbył promocyjną podróż do Japonii i Australii, gdzie został zaproszony przez wodza aborygenów na wycieczkę do Parku Narodowego Uluru, gdzie zobaczył górę Ayers Rock – święte miejsce ludności rdzennej.

Rendez-Vous

Jednocześnie NASA zaprosiło Jarre'a do rozmów, aby uświetnił 150-lecie powstania miasta Houston i 25-lecie tej organizacji. Podczas koncertu miało odbyć się po raz pierwszy w historii muzyki wykonanie utworu przez muzyków na Ziemi i w przestrzeni kosmicznej. Wykonawcą muzyki na statku kosmicznym miał być Ron McNair, fizyk i saksofonista z zamiłowania. Katastrofa promu Challenger i tragiczna śmierć załogi, w tym Rona, uniemożliwiła realizację tego pomysłu i pozostawiła wizję koncertu pod znakiem zapytania. Mimo tych problemów koncert doszedł jednak do skutku. Jarre wydał specjalnie na tę okazję płytę "Rendez-vous" (fr. spotkanie, randka). Płyta powstała w ciągu 2 miesięcy. Jeden z utworów – "Last rendez-vous – Ron's piece" został poświęcony pamięci Rona McNaira i załogi promu Challenger. 5 kwietnia 1986 roku śródmieście Houston zostało zamienione w miejsce wielkiego widowiska Jarre'a. Iluminowane były olbrzymie drapacze chmur, tony sztucznych ogni i 1,3 mln słuchaczy sprawiło, że koncert został uznany jako największe widowisko muzyczne. Tym samym Jarre po raz kolejny wpisał się do Księgi Rekordów Guinnessa.

Podobne widowisko miało miejsce w Lyonie 5 października tego samego roku. Okazją do koncertu było uczczenie osoby Jana Pawła II, który przebywał wówczas z wizytą we Francji. Przed koncertem odbyło się błogosławieństwo Jana Pawła II dla Lyonu, po czym w mieście panowała już tylko muzyka Jarre'a oraz mnóstwo efektów laserowych i fajerwerków. Podczas koncertu pojawił się głos Papieża, a na budynkach wyświetlane były postacie Lecha Wałęsy i Matki Teresy z Kalkuty. Widowisko obejrzało 800 tys. ludzi zebranych nad Saoną otaczającą stare miasto pamiętające jeszcze czasy renesansu.

Oba koncerty były także promocją nowego albumu, "Rendez-Vous" – sześcioczęściowej suity stworzonej z myślą o kwietniowym koncercie. Album sprzedał się w samej tylko Francji w ponad 3 milionach egzemplarzy. W 1987 ukazała się płyta koncertowa "Cities in Concert – Houston/Lyon".

W tym samym Jarre otrzymał dwie nagrody "Victoires" – za najlepszy album instrumentalny za "Rendez-Vous" i za najlepszy spektakl tego za "Rendez-Vous Houston". W 1987 został wydany album "In concert – Houston/Lyon", który zawierał najlepsze utwory z obu koncertów. Wydana została oficjalna biografia Jarre'a napisana przez Jean-Louisa Remilleux.

Revolutions

W 1988 wydano album "Revolutions" (ang. rewolucje), który Jarre poświęcił "wszystkim dzieciom rewolucji". Płyta była inspirowana muzyką Bliskiego Wschodu. Dźwięki muezzina wzywającego na modlitwę mieszały się z nowoczesnymi rytmami i industrialnym brzmieniem. Jednocześnie trwały przygotowania do koncertu w Londynie. Początkowo planowano jeden 24 sierpnia – w 40. urodziny artysty. Mimo wielu problemów w londyńskich dokach koncert (podzielony na dni) odbył się w październiku w strugach deszczu. Koncert Destination Docklands odbył się 8 i 9 października 1988 roku w portowej, częściowo zdewastowanej dzielnicy Londynu. Atmosferę doprawił nieustannie padający deszcz i chłodny wiatr. Pomimo tego, aż kilkaset tysięcy Brytyjczyków uczestniczyło w tym wydarzeniu co było wielkim sukcesem. Jakiś czas po odbyciu się koncertu został wydany album koncertowy "Jarre Live" (także pod innym tytułem: "Destination Docklands") z zapisem obydwu koncertów. W kolejnym Jarre koncertował pod wieżą Eiffla z okazji 100-lecia jej powstania. W tym została zorganizowana wystawa "Concert D'Images". Zwiedzający mogli obejrzeć fotografie z koncertów "La Concorde" i "Destination Docklands". Każdy mógł spróbować gry na harfie laserowej, którą Jarre wykorzystuje w koncertach. W tle wystawy słychać było utwór, który został później umieszczony na płycie "Waiting for Cousteau".

1990–1999
Waiting for Cousteau

W 1990 pojawiła się wyżej wspomniana płyta poświęcona badaczowi podwodnych głębin – kapitanowi Jacques-Yves Cousteau (zm. 1997). Została nagrana z zespołem "The Amoco Renegades" z Trynidadu i Tobago. Na albumie oprócz trzyczęściowej suity zatytułowanej "Calypso" – tak nazywał się statek Cousteau, znajduje się jeden z najdłuższych utworów muzyki współczesnej o tym samym tytule co album – 46-minutowy utwór ambient. Tego samego dnia - 14 lipca został zorganizowany koncert w Paryżu, w dzielnicy La Defense. Ponad 2 milionowa widownia wypełniła centrum Paryża, aby razem świętować rocznicę zburzenia Bastylii. Jarre uzyskał tym samym roku kolejny wpis do księgi Guinnessa za rekordową publiczność.

11.07.1991 Jarre planował koncert w Teotihuacan w Meksyku. Miał się rozpocząć się wraz z całkowitym zaćmieniem Słońca i skończyć razem z nim. Niefrasobliwość władz meksykańskich, które przekładały terminy wydania pozwoleń i zatonięcie statku, który wiózł scenę i instrumenty spowodowały, że koncert się nie odbył. Jarre przykładał wielką wagę do tego projektu i bardzo przeżył to niepowodzenie. W tym samym czasie powstał "Images" (ang. Obrazy) składanka najlepszych utworów, które zostały na nowo nagrane. Na płycie znalazły się 3 zupełnie nowe utwory, które miały być wykorzystane podczas koncertu w Meksyku.

Jarre został redaktorem pisma "Figaro". Stworzył również muzykę do filmu "Palawan" w reż. J. Costeau. Zgodził się również, żeby stworzyć hymn dla firmy "Lyonnaise Des Eaux-Dumez" produkującej wodę mineralną. W 1992 Jarre pomógł przy organizacji zimowej olimpiady w Albertville i zagrał 2 koncerty.

Po raz pierwszy dał też koncert poza miastem – u podnóża góry Matterhorn w szwajcarskiej wiosce Zermatt. Kolejne trzygodzinne koncerty w RPA w grudniu tego roku, zorganizowano dla uświetnienia otwarcia kompleksu hoteli w Lost City. W RPA, w kurorcie Lost City, miał miejsce koncert, który odbył się podczas trwania konkursu Miss World. Powstał na tę okazję utwór "Volcanic Dance". Koncert różnił się od innych tym, że muzyka była odtwarzana z dysków, na które wcześniej Jarre nagrał swoje utwory, a on sam zajął się projekcją obrazów i kontrolą efektów specjalnych. 45 tysięcy biletów na ten koncert zostało sprzedanych w 2 tygodnie.

Chronologie

W 1993 roku powstała nowa płyta "Chronologie" inspirowana "Krótką historią czasu" – książką S. Hawkinga. Jarre współpracując z firmą Swatch, zorganizował pierwszą swoją trasę koncertową "Europe in Concert ", którą rozpoczął na wyspie Mont-Saint Michel. Pomiędzy lipcem a październikiem 1993 miało miejsce tournée po 15 głównych miastach Europy, zwane "Europe in Concert". Odbyło się ok. 20 koncertów w 13 krajach Europy. Koncerty te odniosły sukces z powodu świetnej współpracy widowni z artystami. W tym samym roku JMJ został Ambasadorem Tolerancji i Młodych UNESCO. Pierwszym zadaniem, jakie otrzymał, było napisanie deklaracji na ogłoszony przez UNESCO Międzynarodowy Rok Tolerancji, którego został patronem.
Hong Kong

W 1994 roku Jarre dał koncert na otwarcie stadionu w Hongkongu. Koncert został zapisany na płycie "Hong Kong". Artysta przygotowywał się w międzyczasie do trasy koncertowej "Europe in Concert 2", z powodów finansowych projekt upadł. W tym samym roku został mianowany Kawalerem Legii Honorowej. W 1995 wydano płytę "Jarremix", która zawierała miksy utworów Jarre'a zrobione przez różnych artystów. W kolejną rocznicę zburzenia Bastylii, na 50-lecie UNESCO, pod wieżą Eiffla (zmienioną nie do poznania) dał koncert dla 1,5 mln publiczności. Koncertowi przyświecała idea szeroko pojętej tolerancji.

Oxygene 7-13

W 1996 powstała pierwsza strona internetowa artysty. W 1997 wydana została nowa płyta "Oxygene 7-13" będąca niejako kontynuacją "Oxygene" sprzed 20 lat. Wykorzystane zostały te same instrumenty analogowe, które Jarre nazwał "stradivariusami muzyki elektronicznej". Płyta zadedykował swojemu nauczycielowi – P. Schaefferowi. W tym samym ukazał się też album łączący obie "Oxygene" w całość, "Complete Oxygene". Wyruszył po raz drugi w nową trasę koncertową – odbył się również występ w katowickim Spodku, poświęcony dla dzieci niesłyszących. 6 września 1997 odbył się największy koncert w historii muzyki. W Moskwie, naprzeciw słynnego uniwersytetu zgromadziło się aż 3,5 miliona publiczności, co poprawiło dotychczasowy wynik Jarre'a w Księdze Rekordów Guinnessa. Z okazji 850. rocznicy powstania miasta, uroczystości miały miejsce przez cały rok 1997. Koncert JMJ był jednym z największych atrakcji tych obchodów. Podczas koncertu połączono się ze stacją załogową MIR. Wydana została limitowana seria "Complete Oxygene – special edition", gdzie wraz z biografią i zdjęciami pojawiły się utwory z obu płyt "Oxygene" połączonych w jedno nowym utworem – "Oxygene in Moscow". Na krótko po wydaniu "Oxygene 7-13" Jarre zorganizował wielkie tournée po całej Europie. W większości były to koncerty w halach i na stadionach. Odbył się też pierwszy koncert w Polsce, 21.06 w katowickim Spodku. Niedługo potem miał się odbyć wspólny koncert artysty z innymi wykonawcami muzyki elektronicznej w Gdańsku z okazji jego 1000 urodzin, ale nie doszedł do skutku z przyczyn czysto organizacyjnych. W 1998 Jarre po raz kolejny przyleciał do Polski, aby odebrać Złotą Płytę za swój ostatni album, wręczyć Fryderyka dla Grzegorza Ciechowskiego i wziąć udział w wbudowaniu kamienia węgielnego budowanego Centrum w Kajetanach dla dzieci niesłyszących. Dochód z koncertu, który odbył się w 1997 w Spodku, został przeznaczony na potrzeby budowy tego właśnie Centrum. Powstała płyta "Oddysey through O2", która zawierała remiksy różnych części "Oxygene". Nad całością czuwał znany DJ Claude Monet. Na płycie znalazł się także program stworzony przez firmę JArKaos do produkcji teledysków. Wraz z grupą Apollo 440 stworzył na potrzeby Mistrzostw Piłki Nożnej utwór "Rendez-vous 98" zmiksowany ze swojego hitu – "Fourth Rendez-Vous". Po wygraniu przez Francję Mistrzostw Świata 14 lipca odbył się kolejny koncert. Tym razem koncert składał się wyłącznie z remiksów – grali je m.in. Apollo 440, DJ Cam, a Jarre zajął się wizualizacją i efektami specjalnymi. 9.10 tego samego roku w Brukseli Jarre odebrał nagrodę europejskiego przemysłu muzycznego – IFPI Platinum Europe Award za wkład w muzykę europejską. W 1999 trwały przygotowania do koncertu pod egipskimi piramidami. Pomimo wielu propozycji występów artysta zdecydował, że powita XXI wiek właśnie tutaj. Koncert nazwano "12 Dreams of Sun" (ang. 12 snów Słońca). 12-godzinny koncert rozpoczął się 31 grudnia w Gizie o zachodzie Słońca i skończył 1 stycznia 2000 o wschodzie Słońca. Obok Jarre'a wystąpiło wielu innych muzyków. Podczas koncertu można było usłyszeć utwory z nowego albumu, "Methamorphoses".

2000-2009
Metamorphoses

W styczniu 2000 wydana została nowa płyta "Metamorphoses" (ang. metamorfozy), która zaskoczyła wszystkich fanów Jarre'a – po raz pierwszy Jarre stworzył płytę wokalną – znalazły się tam głosy Laurie Anderson, Natashy Atlas i innych. Współproducentem był Joachim Garraud, który miał także swój wkład w postaci profesjonalnych efektów perkusyjnych. Ku rozpaczy polskich (i nie tylko) fanów muzyka nie odbył się zapowiedziany na 18 maja koncert uświetniający 80 rocznicę urodzin Papieża Jana Pawła II. Początkowo koncert miał odbyć się w Warszawie, później w Wadowicach, ostatecznie został odwołany. 1 stycznia 2001 odbył się na na okinawskiej plaży koncert zatytułowany "Odyseja Kosmiczna 2001", którego tytuł został zaczerpnięty z powieści Arthura C. Clarka. Jarre zaprosił do współpracy Marka Fishera – doskonałego scenografa oraz japońskiego kompozytora – Tetsuya "TK" Komuro, tworząc trio pod nazwą The Vizitors. Spektakl zaowocował wieloma nowymi utworami, utrzymanymi w konwencji techno/pop. Widowisko okazało się jednak niewypałem. Panowały bowiem nieprzychylne warunki pogodowe. Przedsięwzięcie nie uzyskało również wsparcia ze strony mediów. Kolejne dwa występy (będące jedną z głównych atrakcji corocznego ateńskiego festiwalu kultury), miały miejsce 19 i 20 czerwca na Akropolu w Grecji. Został stworzony specjalnie utwór Akropolis. Scenę stanowił starożytny odeon Herodesa Attyki, mający ponad 2000 lat i mogący pomieścić 5 tys. ludzi. Widowisko łączyło w sobie elementy tradycji i współczesności. Każdy koncert zgromadził komplet publiczności.

Interior music

Wydany został następnie album "Interior music" zawierający 2 utwory 25-minutowe. Jarre stworzył też ścieżkę filmową do "Qui Veut Devenir Une Star" w reżyserii Patrice'a Pooyarda. W 2002 miało miejsce kilka małych występów Jarre'a. Duży koncert "Aero" odbył się we wrześniu w miejscowości Aalborg w Danii. Głównym celem przedsięwzięcia było wspieranie ekologicznego uzyskiwania energii. Scena usytuowana była na polu elektrycznych wiatraków, które zaopatrywały w energię wszystkie urządzenia, działające podczas koncertu. Gościem specjalnym JMJ był duński zespół Safri Duo, zajmujący się tworzeniem muzyki tanecznej.

Session 2000, AERO

Muzyk wydał kolejną płytę "Session 2000", która jest przykładem muzyki z kręgu jazzu. W 2003 Jarre wydał nową płytę "Geometry of love" (ang. kształt miłości). W 2004 wydany został album z najlepszymi utworami: "JM Jarre: the Essential". Ukazuje się również nowy kompilacyjny album DVD + CD "AERO" zrealizowany w całości w technologii Dolby 5.1 Surround Sound. Również koncert w Zakazanym Mieście w Chinach został zrealizowany w technice Dolby 5.1. Zapis tego występu ukazał się na płycie DVD.

26 sierpnia 2005 Jarre dał trzygodzinny koncert pt. "Przestrzeń wolności" dla upamiętnienia 25. rocznicy powstania "Solidarności". Koncert odbył się na terenie Stoczni Gdańskiej, przybyło ponad sto tysięcy widzów, artysta nie wziął honorarium za występ. Koncert transmitowany był na żywo przez telewizję publiczną, w repertuarze znalazł się m.in. utwór "Mury" Jacka Kaczmarskiego. W trakcie koncertu pojawił się na scenie także Lech Wałęsa.

Artysta słynie z tworzonych z rozmachem koncertów-przedstawień dla dużej publiczności. W czasie występów Jarre gra głównie na thereminie, syntezatorze oraz laserowej harfie.


Albumy koncertowe

* 1982 The Concerts in China
* 1987 Cities in Concert Houston/Lyon
* 1989 Jarre Live
* 1994 Jarre Hong Kong
* 2005 Jarre in China
* 2005 Live from Gdańsk
* 2005 Solidarność Live (DVD)

Remiksy

* 1995 Jarremix
* 1998 Odyssey Through O2
* 2000 Tout Est Bleu
* 2007 Téo & Téa Benny Benassi Remix
* 2007 Vintage (Remixes)
* 2007 Re-Oxygene

Składanki

* 1983 Musik aus Zeit und Raum
* 1985 The Essential Jean Michel Jarre
* 1991 Images
* 2004 The Essential
* 2005 Oxygene Chronologie
* 2005 Equinoxe Oxygene Chronologie
* 2006 Sublime Mix
* 2007 The Complete Oxygene
* 2008 Oxygene Equinoxe Les Chants Magnetiques

1. Freedom Day (With Samuel Hobo) (1970)

2. La Cage/Erosmachine (1970)

3. Deserted Palace (1972)

4. Les Granges Brulées (1973)

5. Oxygène (1976)

6. Equinoxe (1978)

7. Magnetic Fields (1981)

8. Music for Supermarkets (1983)

9. Zoolook (1984)

10. Rendez-Vous (1986)

11. Revolutions (1988)

12. En Attendant Cousteau (1990)

13. Chronologie (1993)

14. Oxygene 7-13 (1997)

15. Metamorphoses (2000)

16. Interior Music (2001)

17. Sessions 2000 (2002)

18. Geometry of Love (2003)

19. Oxygene: Live In Your Living Room (2007)

20. Electronica 1: The Time Machine (2015)

21. Oxygène 3 (2016)

22. Electronica 2: The Heart of Noise (2016)

23. Radiophonie vol. 9 (2017)

Komentarze (2):

G360 15.05.2016, 23:20
(+1)
@dimmuborgir: Cóż to strona o tekstach, a Jarre ich raczej za dużo nie ma ;-) Ale faktem jest ze to geniusz i wizjoner.

Pokaż powiązany komentarz ↓

dimmuborgir 3.10.2012, 20:36 (edytowany 1 raz)
(+2)
Genialny wykonawca muzyki elektronicznej.I co tak mało fanów??? Przecież on jest jednym z najlepszych wykonawców muzyki elektronicznej.

tekstowo.pl
2 514 563 tekstów, 31 614 poszukiwanych i 605 oczekujących

Największy serwis z tekstami piosenek w Polsce. Każdy może znaleźć u nas teksty piosenek, teledyski oraz tłumaczenia swoich ulubionych utworów.
Zachęcamy wszystkich użytkowników do dodawania nowych tekstów, tłumaczeń i teledysków!


Reklama | Kontakt | FAQ | Polityka prywatności | Ustawienia prywatności