The Faces to zespół, który mimo krótkiego okresu działalności bez problemu wpisał się do kanonu światowej muzyki rockowej. Grupa stała się także odskocznią dla wielkiej solowej kariery dla Roda Stewarta. W skład formacji oprócz niego weszli także Ronnie Lane (gitara basowa), Ian McLagan (klawisze) i Ronnie Wood (gitara).
Zespół został założony w 1969 roku i początkowo przyjął nazwę The Small Faces. Jednak po odejściu Steve’a Marriota, pierwszego wokalisty zespołu, nazwa została zmieniona na The Faces.

Nowym wokalistą i jednocześnie basistą zespołu miał zostać Ronnie Lane, były członek zespołu Jeff Beck Group. Zgodził się on jednak tylko na drugą propozycję, a jako nowego frontmana zespołu zaproponował Roda Stewarta. Młody wokalista miał już wtedy za sobą występy w takich kapelach jak Jimmy Powell & the Five Dimension, Steampacket czy – podobnie jak Lane – Jeff Beck Group.

Pierwszy krążek The Faces ukazał się w 1970 roku i zatytułowany był „First Step”. Jednak album, którego szczytowym osiągnięciem było 119. miejsce w rankingu magazynu „Billboard”, okazał się fiaskiem.

Druga płyta – „Long Player” wydana zaledwie rok później – stała na dużo wyższym poziomie. Utwory takie jak „Maybe I'm Amazed” (cover piosenki Paula McCartneya), „Had Me a Real Good Time”, czy „Bad 'n' Ruin” stały się ówczesnymi przebojami.

Kolejne wydawnictwo – „Nod Is As Good As A Wink... To A Blind Horse”, wydane jeszcze w tym samym roku, przyniosło prawdopodobnie najbardziej znany przebój formacji – „Stay With Me”. Nie można też zapomnieć o świetnym wykonaniu coveru utworu Chucka Berry’ego – „Memphis, Tennessee”.

Jednak na początku lat 70. zaczęły się pierwsze problemy w zespole. Stewart, który był największą gwiazdą zespołu, podpisał umowy na nagranie trzech solowych albumów i zaczął zaniedbywać pracę w The Faces. Konflikt narósł po wydaniu przez Stewarta płyty „Every Picture Tells a Story” z wielkim hitem „Maggie May”.

Ostatni krążek zespołu „Ooh La La...” wydany w 1973 roku był głównie dziełem Ronniego Lane’a. Kiedy Stewart skrytykował łamach prasy ten kompakt, Lane postanowił opuścić zespół. Jego miejsce zajął basista japońskiego pochodzenia – Tetsu Yamauchi.

W 1974 roku grupa dała ostatni koncert, na którym gościnnie wystąpił gitarzysta zespołu The Rolling Stones – Keith Richards. W 1975 roku Ronnie Wood dołączył do zespołu The Rolling Stones, a niedługo potem Stewart oficjalnie ogłosił rozwiązanie The Faces.