Elsa Lunghini urodziła się 20 maja 1973 w Paryżu. Jej rodzice, George Lunghini (aktor, fotograf, kompozytor) oraz Christiane Jobert (malarka i rzeźbiarka, siostra aktorki Marlene Jobert) nazwali ją na cześć Elsy Triolet. Jest kuzynką Evy Green.

Swoją karierę aktorską rozpoczęła w wieku 6 lat w "Garde à vue" (reż. Claude Miller), następnie w 1985 w "Rouge Baiser" w roli Rosy oraz w "Train d'enfer" (reż. Roger Hanin). W 1986 objawia się jako piosenkarka w filmie "La femme de ma vie" (reż. Régis Wargnier) gdzie odgrywa role Eloïse która śpiewa "T'en va pas" akompaniując sobie na fortepianie. Utwór staje się potem ścieżką dźwiękową tego filmu. Singiel, wydany w październiku 1986 r. sprzedał w ponad 1,3 miliona egzemplarzy. W ten sposób Elsa rozpoczęła swoją karierę muzyczną.
W 1988 Elsa wydała swój pierwszy album w którym znajdują się "Quelque chose dans mon coeur", "Jour de neige", "Jamais nous" (z Laurent'em Voulzym), "A la même heure dans deux ans" i "Un roman d'amitié" (w duecie z Glennem Medeirosem). Wszystkie te single odnoszą sukcesy w Europie i Azji. Kolejny film, Elsa gra w "Où que tu sois" (reż. Alain Bergala) córkę Serge'a Maggianiego (Emmanuel).

Dwa lata po pierwszym albumie, "Rien que pour ça" jest w sklepach. Albumowi temu towarzyszą trzy single : "Rien que pour ça", "Pleure doucement" i "Qu'est ce que ça peut lui faire". Po raz pierwszy, Elsa komponuje muzykę do jednej ze swoich piosenek ("Rien que pour ça").
W 1990, 17-letnia Elsa wystąpiła na scenie sali koncertowej Olympia. Została najmłodszą artystką występującą na tej scenie. Rezultatem tego była kilkumiesięczna trasa koncertowa po Francji i Europie.

Album "Douce violence" wydany w 1992 roku stanowił punkt zwrotny w karierze Elsy. Jest ona daleka od dziewczyny ze swojego debiutu. Miała wtedy 19 lat. Pojawia się na scenie "Tous à la une" po dość długiej nieobecności (częściowo z powodu zdjęć do nowego filmu) w celu promocji "Le retour de Casanova" (reż. Edouard Niermans, zaprezentowany na festiwalu w Cannes w 1992) w krótkich włosach. "Bouscule moi" (który otrzymał Grand Prix UNAC 1992), "Supplice chinois" i "Tout l'temps, tout l'temps" to single pochodzące z "Douce violence".

Po tym albumie, Elsa odkłada karierę na bok by skoncentrować swoje życie w roli kobiety i matki. Wydaje na świat chłopca, 27 lipca 1994, którego ojcem jest niemiecki piosenkarz Peter Kröner. Nazwała go Luigi ku pamięci swojego dziadka.

Elsa również odłożyła na bok swoją karierę filmową, ale wkrótce wznowiła karierę muzyczną, w 1996 ukazał się album "Chaque jour est un long chemin", do którego napisała wszystkie teksty. Album wyprzedza swoje czasy, jest bardziej akustyczny, którego teksty opowiadają historie. "Chaque jour est un long chemin" zebrał bardzo dobre recenzje ale nie okazał się sukcesem po stronie sprzedaży. Dyskretnie wydane zostały dwa single: "Chaque jour est un long chemin" i "Sous ma robe".
Na scenie można było ją zobaczyć w "Café de la danse" w Paryżu w 1996, na "Fnac", "Bataclan", w Seulu i "francofolies de SPA" w 1997 prezentującą swoją czwartą płytę. Album ten został przetłumaczony i nagrany na nowo w języku angielskim ("Everyday"), znalazła się w nim nowa wcześniej niepublikowana piosenka "Canada Coast" (którą ponownie wykorzystała podczas tournée "L'Européen" i który okazał się sukcesem).

2002, Elsa powraca do pracy aktorki, wspaniale wcielając się w rolę Charlotte w filmie "La mort est rousse" (reż. Christian Faure) z Bernardem Giraudeau (Vincent).

2004, osiem lat od ostatniego albumu..., piosenkarka musiała zmienić wytwórnie muzyczną aby wreszcie usłyszeć ją w "De lave et de sève", wzniosłym albumie, bardzo wyczekiwanym przez jej fanów. Wideoklip Pierwszego singla "Mon amour" zostaje nagrodzony na "Festival International des Arts du Clip": Elsa otrzymuje nagrodę dla najlepszej aktorki. Drugi singiel "A quoi ça sert" jest niestety bardzo rzadko transmitowany w radiu.

Od 17 sierpnia do 17 września 2004 w, Elsa jest w Tonnay-Charente na planie zdjęciowym do filmu "Trois jours en juin" który został wyemitowany we wrześniu 2005 na kanale France 2.

Lato 2005, Etienne Daho i Elsa wydali nowy singiel który nie znajduję się na albumie: "Eternité", cover "I can see Clearly now", wykonywany przez Johnny'ego Nasha w 1972.

Jest wrzesień 2005 roku, Elsa wydała niezapomniany koncert. Wykonywała piosenki ze swoich dwóch ostatnich albumów ("Un désir", "Connexion", "Canada Coast", "L'autre moitié", ...) połączyła razem ze swoimi starymi przebojami ("T'en va pas", "Quelque chose dans mon coeur" i "Jamais nous").

Spektakl został sfilmowany; wydany 10 kwietnia 2006 na DVD i CD: Connexion live w edycji DVD został ponownie wydany w sierpniu 2008.

Elsa jest zaangażowana od 1997 roku w koncerty "Les Enfoirés" dla "Les restos du coeur" (pol. Restauracja serc), jest ona honorowym członkiem stowarzyszenia "Bout de vie" a także uczestniczy w innych akcjach takich jak "Sidaction Ensemble contre le SIDA" (pol. Razem przeciw AIDS).

Na początku 2007 roku przeniosła się do Santo Domingo w celu nakręcenia nowego filmu, adaptacji powieści "Où es-tu" Marc'a Levy'ego gdzie wciela się w rolę Suzanne u boku Christiany Realii i Philippe'a Basa. Emisja odbyła się w czerwcu 2008 na kanale M6.

15 kwietnia 2008, Elsa zakończyła nagrywanie swojego albumu we współpracy z Da Silva, od 23 czerwca 2008 można pobierać singiel "Oser" na legalnych platformach. Jej tytułowy album zostaje wydany 8 września 2008. Elsa pisze także niektóre teksty podobnie jak Dominique A. Ten album z elementami muzyki cygańskiej jest mroczniejszy niż poprzednie i nie odnosi sukcesu mimo znaczącej promocji i wydaniu i wydaniu trzech singli: "Oser", "Le garçon d'étage" i "Les tremblements de terre".

W 2009 roku Elsa odgrywa rolę Emmy obok Bernarda Le Coqa (Vincent) w filmie "Aveugle mais pas trop" (reż. Charlotte Brandström) wyemitowanym 14 września 2009 na kanale TF1. Bierze udział także w pierwszym filmie krótkometrażowym "Le Portail" (reż. Liam Engle) grając role matki uciekającego ze szkoły 10 letniego Alexisa.

W pierwszej połowie 2010 roku, pokazuję się w letnim miniserialu "La Maison des Rocheville" (reż. Nelly Kafsky). Figuruje w obsadzie obok takich aktorów jak Alexandre Brasseur, Chloe Lambert Desarnauts i Virginia. Serial wyemitowano we wrześniu w France 2.

W listopadzie 2011, wzięła udział w albumie Thierrego Galiego "Il était une fois", w celu wsparcia działań UNICEF-u.

W lutym 2012 roku po 4 latach przerwy ponownie brała udział w koncercie Les Enfoirés.