Annihilator, to zespół grający techniczny, melodyjny speed/thrash metal. Jego pierwszy album to Alice In Hell wydany w 1989 roku. Do tej pory posiada w swym dorobku trzynaście albumów studyjnych, dwa koncertowe i dwie kompilacje.
Zespół powstał w 1984 roku z inicjatywy gitarzysty Jeffa Watersa. Muzyk do współpracy zaprosił wokalistę Johna Batesa, basistę Davea Daviesa i perkusistę Paula Maleka. Rok później wydali pierwsze demo Welcome to Your Death. Wkrótce potem zespół opuścili John Bates oraz Dave Davies. W 1986 roku ukazało się kolejne demo zatytułowane Phantasmagoria. Waters zagrał na gitarze basowej, elektrycznej oraz zaśpiewał. W 1987 roku do zespołu dołączył wokalista Dennis Dubeau, basista Wayne Darley oraz perkusista Ray Hartmann. W tym składzie grupa nagrała kolejne demo Alison Hell. Wkrótce potem Dubeau opuścił zespół, a zastąpił go Randy Rampage.

W 1988 roku zespół nagrał debiutancki album Alice in Hell[2]. Płyta odniosła sukces komercyjny. Natomiast do zespołu został przyjęty drugi gitarzysta Anthony Greenham. Dwa lata po wydaniu debiutu zespół opuścił Rampage. Jego miejsce zajął Coburn Pharr. Annihilator w tym czasie rozpoczął prace w studiu by nagrać kolejny album - Never, Neverland, który jednak nie odniósł sukcesu[2]. W czasie trasy promującej album z zespołu odszedł Davies.

W 1991 roku muzycy rozpoczęli prace nad nowym albumem zatytułowanym Set the World on Fire[2]. Do zespołu dołączył Neil Goldberg. Odszedł natomiast perkusista Hartmann, którego zastąpił Mike Mangini. Pharr borykający się z uzależnieniem od alkoholu został zastąpiony przez Aarona Randalla, który dysponował wysokim i melodyjnym głosem. W 1993 roku Randall nagrał ponownie wokale na nowy album, na którym pojawiło się wielu gości m.in. klawiszowiec John Webster, perkusista Rick Fedyk oraz wokaliście: Mark laFrance, Norm Gordon i David Steele.

W tym samym roku ukazała się kompilacja Bag of Tricks zawierająca pierwsze dema zespołu oraz kilka kompozycji koncertowych nagranych w 1990 roku[2]. Również w tym roku Waters postanowił zmienić skład zespołu. Zatrudnił gitarzystę Alexa Vermuea i perkusistę Randy'ego Blacka. Waters z kolei nagrał partie gitary basowej, gitar oraz wokali. Po krótkim czasie grupę opuścił Vermue. Waters i Black nagrali album King of the Kill[2]. W ramach promocji zespół wyruszył w trasę koncertową z udziałem Davea Daviesa i Cama Dixona. W 1996 roku Waters wraz z Blackiem wydali kolejny album zatytułowany Refresh the Demon[2]. Na płycie gościnnie wystąpili: Dave Davies oraz Lou Bujdoso i David Steele. Po wydaniu płyty zespół opuścił Black.

W 1997 roku zespół nagrał eksperymentalny album Remains[2]. Waters podczas nagrań zastosował między innymi automat perkusyjny. W roku 1998 do Watersa dołączyli: Rampage, Davies, Hartman i basista Russell Bergquist. Wraz z tymi muzykami powstało kolejne wydawnictwo zatytułowane Criteria for a Black Widow[2]. Podczas trasy promującej płytę doszło do konfliktu pomiędzy Rampagem, a pozostałymi członkami zespołu[3]. Wkrótce potem Rampage opuścił zespół[4]. Waters od razu przyjął kolejnego wokalistę - Joe Comeau[5].

Zespół, już z Comeau nagrał kolejny album Carnival Diablos wydany w 2001 roku[6]. Również i ten album odniósł sukces w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie. Jednak w składzie znów nastąpiły zmiany. Tym razem na posadzie perkusisty i gitarzysty - Hartman wymienił się z Blackiem, a Daviesa zastąpił Currana Murphy[7]. W 2002 roku ukazał się kolejny album zatytułowany Waking the Fury[1]. Po jego wydaniu zespół ruszył w trasę, gdzie zarejestrował materiał na płytę koncertową zatytułowaną: Double Live Annihilation[8]. Była to ostatnia płyta z Joe Comeau, którego zastąpił go Dave Padden[9]. Na początku 2004 roku z zespołu odszedł Russell "The Woodsman" Bergquist[10]. Następnie do składu dołączyli basista Sandor de Bretan i perkusista Rob Falzano[11]. Tego samego roku ukazał się kolejny album studyjny pt. All for You, na którym sesyjnie na perkusji zagrał Mike Mangini[12].

14 listopada 2005 roku ukazała się następna płyta zespołu zatytułowana Schizo Deluxe[13]. Wydanie płyty poprzedził singel "Maximum Satan" udostępniony bezpłatnie na oficjalnej stronie internetowej zespołu. Album został bardzo dobrze przyjęty przez fanów oraz media[15]. W 2007 roku ukazał się dwunasty album zespołu pt. Metal[16]. Gościnnie w nagraniach wzięli udział: Jeff Loomis, Danko Jones, Angela Gossow, Steve "Lips" Kudlow, Alexi Laiho, Anders Björler, Michael Amott, Jesper Strömblad, Corey Beaulieu, Jacob Lynam oraz William Adler. Natomiast partiami perkusji zajął się ponownie Mike Mangini