Zmora - Pośród zimna gwiazd

Stary, czarny las wzywa mnie
Gdzie zimno traw, milczący cień
Tutaj spokój kamiennych, cichych mogił
Rozdarł wiatr
Samotny wilk, daleko stąd
Północnych ścieżek strzeże
Jego skowyt, nocy pieśń
W odległe krainy zabierze mnie

Czerwone krople drżą i znaczą ślad
Głęboko zapada palące wspomnienie
I z wilczych krypt i z wilczych nor
Tak samo, nieludzkie przeznaczenie
Niespokojny duch w każdą noc
Niedostępnymi ścieżkami tułacza
Czarne przestrzenie, szczyty gór i głębie mórz,
Samotnie przemierza wciąż

I pęka pierś, dziki krzyk
Uwalniam wstęgi krwi
Rozrzucam krople pośród zimna gwiazd
W ręku rozdarte serce drży
Nade mną szum czarnych drzew
Znajdziesz mnie pośród bezkresnej nocy
Tam z wilczej krypty wypełza cień
Wypełnia żyły, wypełnia dzień

Splot zimnych rąk
Rdzawe smugi krwi
Martwych liści szmer
Obmywa zimny deszcz