Zbrodnia Ikara - Banał

I.
Wiatr w polu gra
Smętną życia pieśń…
A rzewnych dźwięków czar,
Otacza mnie

Samotnie stoję tam…
Choć za sto lat nie będzie mnie już,
To ten sam polny wiatr
Tęskną pieśń będzie niósł…

II.
Szukam ciągle Twojego cienia
I stoję w miejscu a biegnie czas.
To i tak niczego nie zmienia,
Wciąż tracę rozum w obłędnych snach.

To Barda śpiew roznieca ten smutek
I sprawia, że ten w mej duszy wciąż brzmi.
Błękitnym frakiem otulam tę nutę
Pusta nadzieja we mnie się tli.

Ref:
Toniemy co dzień w zdradliwych złudzeń bagnach
I nikt nie mówi nam jak i co!
Samotność nam ciągle pętlę na szyję zakłada,
A przeciąć sznura nie ma kto…

III.
Stoję sam pośrodku niczego
Choć cały świat tańczy obok mnie.
Oddaję się znów mych marzeń powiewom
Spętany konwencją. Wciąż jest mi źle.

Żałobny kuli jęk – koniec wszystkiego
Po co mam żyć? Jaki jest cel?
Me oczy nie powiedzą Ci nic nowego,
Prócz tego banału, że kocham Cię…