Xibalba - Tectum Finatum

Nunc quam estella minus scribae mei nominis
Relinquo mundo de mortalis et mei corpu
Intro sub densae nebula quam obruo sidae ex flagitium
Traicio regnum e acerbus, ubi gobernae
Sanguis et desolatio, cerno arbor ex vitta et
E mors expectae um ponctus temporis et ausculto quam
Susurrae mei nomini in lenguaes antiquas.

Traicio sabrina ex nen reditio et intro sub regno ex morti
Vindex et odiosio locio ubi mei fessa cernoris nen diccio
Fugio cerno rescidoris visae ex mortums
Ubi Ahalpuh et Ahalgana capio cum angulas siccas suo
Hominis inocens ut facere eruptio pus e suos corpus

Incessabilis vocis tracio bic vastio locum ubi me
Adventum corpum et ausculto quam susurrae mei nomini in lenguaes antiquas
Nunc um epes in ungulas e mor, ignis quam nunc mei
Cirsumeo crema(o) mei pellis, mei face, mei pilum et mei oculus aut ne aspicio
Flamae e bic manium conficium serum et doloris mi anima
Lactus risa violentia obsenae auscultas mei quaestus quaestus quam iam nunc ne exaudia
Saevus flamas et sanguis ferveo satio omnis quamum obviam
Circum sub mei ausculto quam susurrae ab postremae vixmei nomini

Nunc solvi pretium absum clamae regnum adhuc ad finato
De temptus ab comclamis aurum placiris et tributalis
Dolor devorae mi animae incido in inane pleno e obsenis
Flamas punctum temporis adventus
Hoc nequeo sum verum ne
Nunc punctum temporis e mei finatum inceptaris