Xandria - Betrayer

To jest pożegnanie

Pewnego razu, przed starożytnością, krąg rycerzy
Został zaprzysiężony do królowej sztuk magicznych
Przysięga, żeby wprowadzić jego córkę dokąd
Mogłaby po prostu ich rozerwać

Sprzedawczyk, łamacz obietnic, piękny kłamca
W twojej niewinnej niebieskookiej ślepocie
Samolubna księżniczko, bądź nieuwiązana
Ale spalisz swoje skrzydła i uderzysz w ziemię

Ujrzyj jej piękno tak czyste
Ona wydaje się lekarstwem
Dla wszystkich zwiedzionych jej światłością
Ale za jej urokiem
Znamy ją tak dobrze
Niszczy wszystko to dla czego walczymy

Księzniczka:
'Chcę tylko iść tam, gdzie wiatr mnie poniesie
I po prostu zrywać słodkie owoce gdziekolwiek nie pójdę
Więc ujrzyj mnie teraz, jak idę by rozłożyć swoje skrzydła!'

Rycerze:
'Ale to my gromadziliśmy dla ciebie pióra
To była nasza obietnica a ty złożyłaś swoją!
Pamiętaj: Twoje czyny świadczą o tobie, a nie intencje'

Nie waż się myśleć, że jedynie nas należy obwiniać
Tylko po to by poczuć się lepiej w twojej własnej zdradzie

Przeszliśmy przez ogień piekielny
nasz los w naszych rękach
Wszyscy żądaliśmy, by ta historia się nie skończyła
Gdy usłyszeliśmy jak mówisz
Możesz ugodzić nas nawet mocniej

Idź spalić swoje skrzydła i uderzyć w ziemię
Idź do diabła!