Wilcy - Martwe zakątki Nawii

Puch śnieży się, korona skrzy
Gdzie Rzeka Rzek
Gdzie Gruża lśni
W Otchłani jezior trzech
Gdzie umarłych słychać skrzek
W martwym zakątku Nawii
Gdzie Zmora śni

Śnieg – prosto w twarz
Mróz – bruzdy tnie
Lód – skuwa krew
Rozkład wiecznie tu trwa
Oto jest Królowa Zdusz
Oto jest Pan Snu
Owoc ich zgniły już
Zapomnienie, krew i kurz
W oczach stal
W dłoni kij
Welańskiej cierniny
Dumna twarz
Z cierni skroń
Żylastych dłoni
Zlękniony Żmij

Tak umiera świat
Tak zniszczenie trwa
Degradacja myśli i zdusz
Zapomnienia dar przeklęty już

Gdzie zielonych gajów trupi znak
Gdzie po męstwie dzielnych przodków starty ślad
Gdzie nadziei ułuda jak mrozu skry
Jak sople lodu sterczą bestii kły

Mróz i śnieg
Wiatr i lód
Skrzepłej krwi stalaktyt puchł
Cierpieć mus i umrzeć też
Rozkład ciał, robakom żer
To królowa daje znak
Byś ze zgnilizny ku chmurom się wzniósł
Byś z martwych jak dęby rósł
Odrodzony wzrok ku górom wzniósł
Ze śmierci życie odrodzić mógł