Wiesława Orlewicz - Piosenka o podanej ręce

Choć przeminęły dawno pory księżycowe
Na pewno kiedyś napisałeś nocą wiersz
Czy ktoś zachował te czułe słowa
Czyś sam zapomniał już o nich dziś też?

Nie jestem tą, co przyszła niegdyś w noce wiosenne
I dobrze wiem, że oczy me niepodobne do gwiazd
I me słowa brzmią tak codziennie
Że aż śmieszne - od dawna na pamięć je znasz

Nie jestem tą, co miała niegdyś imię najdroższe
Nie pośród gwiazd spotkałeś mnie, wtedy mroźny był dzień
Ty mą rękę do ust podniosłeś
I odtąd już co dzień spotykam cię

Nie trzeba mówić: "Nie pokocham nigdy więcej"
Gdy pozostanie choćby tylko ciepła ślad
W podanej ręce, jak w tej piosence
Na tej uliczce, gdzie zimny dmie wiatr

Nie jesteś tym, co przyszedł niegdyś w noce wiosenne
I dobrze wiem, że oczy twe niepodobne do gwiazd
I twe słowa brzmią tak codziennie
Że aż śmieszne - od dawna na pamięć je znam

Nie jesteś tym, co miał jedyne imię najdroższe
Nie pośród gwiazd spotkałam cię, wtedy mroźny był dzień
Lecz ujrzymy znów swoją wiosnę
Bo przecież już za trudno rozstać się