Wiesława Orlewicz - Jak poznać miniony czas

Znów idę jak codziennie,
znów idę niezmiennie,
choć wiem, że to dziś już nie ma sensu.
Samotnie pod księżycem
przemierzam ulice,
by odnaleźć ślad tamtego dnia.

Znów idę, choć nie wiem,
czy dzień ten był gniewem,
czy może gałązką był bzu…
Czy smutkiem wśród zieleni,
że wszystko się zmieni,
czy szeptem twych jedynych słów…

Tylko ty, tylko ty,
szkoda słów, uwierz mi,
płynie dzień, piękny dzień,
uwierz mi, kocham cię.

Jak znaleźć ślad, ślad tamtego dnia,
zapach kwitnących wtedy łąk?…
I jakże dziś odszukać wiatr, tamten wiatr,
zatrzymać tu i zamknąć w pieszczocie rąk?…
Jak poznać wypalony dawno las,
jak poznać czas, na zawsze miniony czas?…

Więc wracam w tamto lato,
oglądam pod światło
ten dzień, tego dnia zatarte chwile.
I znowu, znowu nie wiem,
czy minął nam w śpiewie,
czy był tylko snem na smutku dnie…

Jak znaleźć ślad, ślad tamtego dnia,
zapach kwitnących wtedy łąk?…
I jakże dziś odszukać wiatr, tamten wiatr,
zatrzymać tu i zamknąć w pieszczocie rąk?…
Jak poznać wypalony dawno las,
jak poznać czas, na zawsze miniony czas?…

Jak poznać miniony czas,
jak poznać miniony czas?…