Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Van Der Graaf Generator
Popularne teksty
Van Der Graaf Generator - A Plague Of Lighthouse Keepers
A Plague Of Lighthouse Keepers
Tekst dodał(a): TQIT
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): malyfilo
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): malyfilo
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
(Eyewitness)
Still waiting for my saviour, storms tear me limb from limb;
my fingers feel like seaweed...I'm so far out I'm too far in.
I am a lonely man, my solitude is true,
my eyes have borne stark witness
and now my nights are numbered, too.
I've seen the smiles on dead hands,
the stars shine, but they're not for me.
I prophesy disaster and then I count the cost...
I shine but, shining, dying, I know that I am almost lost.
On the table lies blank paper and my tower is built on stone;
I only have blunt scissors, I only have the bluntest home.
I've been the witnessand the seal of death
lingers in the molten wax that is my head.
When you see the skeletons
of sailing-ship spars sinking low
You'll begin to wonder if the points of all the ancients myths
are solemnly directed straight at you...
No time now for contrition, the time for that's long past,
the walls are thin as tissue and if I talk I'll crack the glass.
So I only think on how it might have been,
locked in silent monologue, in silent scream.
I am much too tired to speak
and as the waves crash on the bleak
stones of the towerI start to freak
and find that I am overcome....
(S.H.M.)
"Unreal, unreal" ghost helmsmen scream and fall in through the sky,
not breaking through my seagull shrieks -no breaks until I die.
The spectres scratch on window-slits,
the hollowed faces and mindless grins
are only intent on destroying what they've lost.
I crawl the wall till steepness ends in the vertical fall;
my pail has sailed into the sea -no joking hopes at dawn.
White bone shine in the iron-jaw mask,
lost mastheads pierce the freezing dark
and parallel my isolated tower...
no paraffin for the flame,
no harbour left to gain.
(Presence of the night / Kosmos tours)
'Alone, alone' the ghosts all call,
pinpoint me in the light.
The only life I feel at all
is the presence of the night.
Would you cry if I died?
Would you catch the final words of mine?
Would you catch my words?
I know that there's no time,
I know that there's no rhyme,
false signs find me.
I don't want to hate, I just want to grow;
why can't I let me live and be free?
...but I die very slowly alone.
I know no more ways, I am so afraid,
myself won't let me just be myself
and so I am completely alone.
The maelstrom of my memory
is a vampire and it feeds on me;
now, staggering madly, over the brink I fall.
((Custard's) Last stand)
Lighthouses might house the key but can I reach the door?
I want to walk on the sea so that I may better find a shore;
but how can I ever keep my feet dry?
I scan the horizon,
I must keep my eyes on all parts of me.
Looking back on the years it seems that I have lost my way:
lLike a dog in the night I have run to a manger,
now I am the stranger I stay in.
Ah, well.
All of the grief I have seen leaves me chasing solitary peace;
But I hold experience in my head.
I'm too close to the light,.
I don't think I see right, for I blind me.
(The clot thickens)
Where is the God that guides my hand?
How can the hands of others reach me?
When will I find what I grope for?
Who is going to teach me?
I am me / me are we / we can't see
any way out of here.
Crashing sea, a trophied history:
chance has lost my Guinevere...
I don't want to be one wave in the water
but sea will drag me deep:
one more haggard drowned man.
I can see the lemmings coming, but I know I'm just a man.
Do I join or do I founder? Which can is the best I may?
(Land's end (Sineline) / We go now)
Oceans drifting sideways, I am pulled into the spell,
I feel you around me, I know you well.
Stars slice horizons where the lines stand much too stark;
I feel I am drowning - hands stretch in the dark.
Camps of panoply and majesty, what is Freedom of Choice?
Where do I stand in the pageantry, whose is my voice?
It doesn't feel so very bad now, I think the end is the start,
begin to feel very glad now:
All things are a part
All things are apart
All things are a part.
Still waiting for my saviour, storms tear me limb from limb;
my fingers feel like seaweed...I'm so far out I'm too far in.
I am a lonely man, my solitude is true,
my eyes have borne stark witness
and now my nights are numbered, too.
I've seen the smiles on dead hands,
the stars shine, but they're not for me.
I prophesy disaster and then I count the cost...
I shine but, shining, dying, I know that I am almost lost.
On the table lies blank paper and my tower is built on stone;
I only have blunt scissors, I only have the bluntest home.
I've been the witnessand the seal of death
lingers in the molten wax that is my head.
When you see the skeletons
of sailing-ship spars sinking low
You'll begin to wonder if the points of all the ancients myths
are solemnly directed straight at you...
No time now for contrition, the time for that's long past,
the walls are thin as tissue and if I talk I'll crack the glass.
So I only think on how it might have been,
locked in silent monologue, in silent scream.
I am much too tired to speak
and as the waves crash on the bleak
stones of the towerI start to freak
and find that I am overcome....
(S.H.M.)
"Unreal, unreal" ghost helmsmen scream and fall in through the sky,
not breaking through my seagull shrieks -no breaks until I die.
The spectres scratch on window-slits,
the hollowed faces and mindless grins
are only intent on destroying what they've lost.
I crawl the wall till steepness ends in the vertical fall;
my pail has sailed into the sea -no joking hopes at dawn.
White bone shine in the iron-jaw mask,
lost mastheads pierce the freezing dark
and parallel my isolated tower...
no paraffin for the flame,
no harbour left to gain.
(Presence of the night / Kosmos tours)
'Alone, alone' the ghosts all call,
pinpoint me in the light.
The only life I feel at all
is the presence of the night.
Would you cry if I died?
Would you catch the final words of mine?
Would you catch my words?
I know that there's no time,
I know that there's no rhyme,
false signs find me.
I don't want to hate, I just want to grow;
why can't I let me live and be free?
...but I die very slowly alone.
I know no more ways, I am so afraid,
myself won't let me just be myself
and so I am completely alone.
The maelstrom of my memory
is a vampire and it feeds on me;
now, staggering madly, over the brink I fall.
((Custard's) Last stand)
Lighthouses might house the key but can I reach the door?
I want to walk on the sea so that I may better find a shore;
but how can I ever keep my feet dry?
I scan the horizon,
I must keep my eyes on all parts of me.
Looking back on the years it seems that I have lost my way:
lLike a dog in the night I have run to a manger,
now I am the stranger I stay in.
Ah, well.
All of the grief I have seen leaves me chasing solitary peace;
But I hold experience in my head.
I'm too close to the light,.
I don't think I see right, for I blind me.
(The clot thickens)
Where is the God that guides my hand?
How can the hands of others reach me?
When will I find what I grope for?
Who is going to teach me?
I am me / me are we / we can't see
any way out of here.
Crashing sea, a trophied history:
chance has lost my Guinevere...
I don't want to be one wave in the water
but sea will drag me deep:
one more haggard drowned man.
I can see the lemmings coming, but I know I'm just a man.
Do I join or do I founder? Which can is the best I may?
(Land's end (Sineline) / We go now)
Oceans drifting sideways, I am pulled into the spell,
I feel you around me, I know you well.
Stars slice horizons where the lines stand much too stark;
I feel I am drowning - hands stretch in the dark.
Camps of panoply and majesty, what is Freedom of Choice?
Where do I stand in the pageantry, whose is my voice?
It doesn't feel so very bad now, I think the end is the start,
begin to feel very glad now:
All things are a part
All things are apart
All things are a part.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieI. Naoczny Świadek
Wciąż czekam na mego zbawcę,
burze rwą mnie na strzępy;
me palce są jak wodorosty...
Jestem jak dotychczas zbyt oddalony
Jestem samotnym człowiekiem... ma samotność jest prawdziwa
Moje oczy ukazały oczywisty dowód
i teraz moje noce też są policzone
Widziałem uśmiechy na martwych dłoniach-
gwiazdy świecą, ale nie dla mnie
Przepowiadam tragedię a potem szacuję koszta...
Świecę ale świecąc, umieram
Wiem że prawie jestem zgubiony
Na stole leży czysta kartka papieru/moja wieża jest utwierdzona na skale/
Mam jedynie tępe nożyce/Posiadam tylko goły dom...
Byłem świadkiem oraz pieczęcią śmierci
Zgnuśniałą w płynnym wosku który jest mą głową
Kiedy widzisz szkielety cicho tonących masztów żaglowca
Poczniesz się zastanawiać czy sensy wszelkich starożytnych mitów naprawdę nie są zwrócone wprost na ciebie...
II. Obrazki/Światło latarni
(Eddies / skały / statki / kolizja / wyrzut sumienia.)
Teraz nie czas na żal:
ten czas który dawno przeszłością
Ściany są cienkie niczym tkanka
i jeśli będę mówił roztrzaskam szkło
Tak więc myślę tylko sobie jak to mogło wyglądać,
zamykając się w cichym monologu, w cichym krzyku
Tak czy siak, jestem zbyt zmęczony by mówić
i, jak fale rozbijają się o posępne kamienie wierzy, zaczynam dziwaczeć....
... i odkrywam że jestem pokonany
IV. S.H.M.**
„nierzeczywisty, odrealniony” duchy sterników krzyczą i upadają w ślepe niebiosa
Nie przedzierając się przez pisk mych mew – bez szans póki nie zginę
Widma zostawiają rysy w okiennych szczelinach
Puste twarze i bezmyślne uśmiechy
Chcą jedynie zniszczyć to, co utraciły
Czołgam się przy ścianie póki jej stromość się nie skończy pionowym spadkiem
Mój kubełek wypłynął w morze – bez żartów aż do świtu
Biała kość lśni w masce żelaznej szczęki
Szczyt masztu dziurawi mrożąca ciemność
I równolegle moją samotną wieżę
Bez nafty by wzniecić płomień
Nie ostał się żaden port do zdobycia
V. Obecność Nocy/Wyprawy w Kosmos
„Samotny, samotny” nawołują wszystkie duchy
Określając mnie punktem światła
Jedyne życie, które odczuwam naprawdę
To obecność nocy
Zapłakałbyś jeśli bym umarł?
Pochwyciłbyś me ostateczne słowa?
Czy uchwycisz me słowa?
Ja wiem, że nie ma czasu
Ja wiem, że nie ma rymu
Fałszywe znaki znajdują mnie
Ja nie chcę nienawidzić, ja chcę tylko wzrastać
Dlaczego nie mogę pozwolić sobie żyć i być wolnym?
... Ale umieram bardzo powoli osamotniony
Ja wiem że nie ma wyjścia, tak bardzo się boję
Ja sam nie pozwolę samemu sobie być sobą
Tak więc jestem zupełnie samotny
Wir wodny mego wspomnienia
Jest wampirem i na mnie żeruje
Teraz chwiejąc się jak szalony nad krawędzią
Upadam
VI. Ostatni Bastion (Kremu Custard)*
Być może klucz będzie pasował do latarni morskiej ale
Czy dotrę do drzwi?
Pragnę stąpać po morzu bym mógł lepiej odnaleźć brzeg
Ale jak mam nie zamoczyć stóp?
Wypatruję horyzontu
Muszę mieć na oku wszelkie części mnie
Patrząc wstecz na minione lata wygląda na to że się pogubiłem:
Jak pies ogrodnika nocą uciekłem
Teraz jestem dziwakiem tu zostaję
No cóż
Wszelki żal który widziałem zostawił mnie w pościgu za odosobnionym spokojem
Ale utrzymuję doświadczenie w mej głowie
Jestem zbyt blisko światła
Nie sądzę że widzę słusznie, oślepia mnie
VII. (Zgłupiały pacan)
Gdzie jest Bóg który prowadzi mą dłoń?
Jak ręce innych mogą mnie dosięgnąć?
Kiedy odnajdę to, czego po omacku szukam?
Któż będzie mnie uczyć?
Ja to ja/ja to my/my nie możemy dostrzec
Żadnego wyjścia stąd
Wzburzone morze, triumfująca historia
Szansa straciła moją Ginewrę
Nie chcę znaleźć się na wodnej wali
Ale morze pociągnie mnie głęboko
Jeszcze jeden nędzny topielec
Mogę zobaczyć nadciągajże lemingi
Ale wiem że jestem tylko człowiekiem
Mam dołączyć czy upaść? Która możliwość jest lepsza?
VIII. (Koniec Ziemi (Nieskończona Linia)/Teraz Idziemy)
Oceany odpływają bokiem, jestem wciągnięty w urok
Czuję twą obecność dookoła mnie znam Cie dobrze
Gwiazdy przeszywają horyzont gdzie linie są zbyt ostre
Czuję że tonę – dłonie wyciągnięte w ciemność
Przepych zbroi i majestatu gdzież jest Wolność Wyboru?
Gdzie stoję na tej wielkiej gali, czyj jest mój głos?
Nie czuję się teraz tak bardzo źle, sądzę, że koniec jest początkiem
Zaczynając czuć wielkie zadowolenie:
Wszystkie rzeczy są częścią
Wszelkie rzeczy są osobno
Wszystkie rzeczy są częścią
* https://pl.wikipedia.org/wiki/Custard
** Simple Harmonic Motion - Ruch harmoniczny prosty - pojęcie fizyczne; najprostszy rodzaj drgań
Wciąż czekam na mego zbawcę,
burze rwą mnie na strzępy;
me palce są jak wodorosty...
Jestem jak dotychczas zbyt oddalony
Jestem samotnym człowiekiem... ma samotność jest prawdziwa
Moje oczy ukazały oczywisty dowód
i teraz moje noce też są policzone
Widziałem uśmiechy na martwych dłoniach-
gwiazdy świecą, ale nie dla mnie
Przepowiadam tragedię a potem szacuję koszta...
Świecę ale świecąc, umieram
Wiem że prawie jestem zgubiony
Na stole leży czysta kartka papieru/moja wieża jest utwierdzona na skale/
Mam jedynie tępe nożyce/Posiadam tylko goły dom...
Byłem świadkiem oraz pieczęcią śmierci
Zgnuśniałą w płynnym wosku który jest mą głową
Kiedy widzisz szkielety cicho tonących masztów żaglowca
Poczniesz się zastanawiać czy sensy wszelkich starożytnych mitów naprawdę nie są zwrócone wprost na ciebie...
II. Obrazki/Światło latarni
(Eddies / skały / statki / kolizja / wyrzut sumienia.)
Teraz nie czas na żal:
ten czas który dawno przeszłością
Ściany są cienkie niczym tkanka
i jeśli będę mówił roztrzaskam szkło
Tak więc myślę tylko sobie jak to mogło wyglądać,
zamykając się w cichym monologu, w cichym krzyku
Tak czy siak, jestem zbyt zmęczony by mówić
i, jak fale rozbijają się o posępne kamienie wierzy, zaczynam dziwaczeć....
... i odkrywam że jestem pokonany
IV. S.H.M.**
„nierzeczywisty, odrealniony” duchy sterników krzyczą i upadają w ślepe niebiosa
Nie przedzierając się przez pisk mych mew – bez szans póki nie zginę
Widma zostawiają rysy w okiennych szczelinach
Puste twarze i bezmyślne uśmiechy
Chcą jedynie zniszczyć to, co utraciły
Czołgam się przy ścianie póki jej stromość się nie skończy pionowym spadkiem
Mój kubełek wypłynął w morze – bez żartów aż do świtu
Biała kość lśni w masce żelaznej szczęki
Szczyt masztu dziurawi mrożąca ciemność
I równolegle moją samotną wieżę
Bez nafty by wzniecić płomień
Nie ostał się żaden port do zdobycia
V. Obecność Nocy/Wyprawy w Kosmos
„Samotny, samotny” nawołują wszystkie duchy
Określając mnie punktem światła
Jedyne życie, które odczuwam naprawdę
To obecność nocy
Zapłakałbyś jeśli bym umarł?
Pochwyciłbyś me ostateczne słowa?
Czy uchwycisz me słowa?
Ja wiem, że nie ma czasu
Ja wiem, że nie ma rymu
Fałszywe znaki znajdują mnie
Ja nie chcę nienawidzić, ja chcę tylko wzrastać
Dlaczego nie mogę pozwolić sobie żyć i być wolnym?
... Ale umieram bardzo powoli osamotniony
Ja wiem że nie ma wyjścia, tak bardzo się boję
Ja sam nie pozwolę samemu sobie być sobą
Tak więc jestem zupełnie samotny
Wir wodny mego wspomnienia
Jest wampirem i na mnie żeruje
Teraz chwiejąc się jak szalony nad krawędzią
Upadam
VI. Ostatni Bastion (Kremu Custard)*
Być może klucz będzie pasował do latarni morskiej ale
Czy dotrę do drzwi?
Pragnę stąpać po morzu bym mógł lepiej odnaleźć brzeg
Ale jak mam nie zamoczyć stóp?
Wypatruję horyzontu
Muszę mieć na oku wszelkie części mnie
Patrząc wstecz na minione lata wygląda na to że się pogubiłem:
Jak pies ogrodnika nocą uciekłem
Teraz jestem dziwakiem tu zostaję
No cóż
Wszelki żal który widziałem zostawił mnie w pościgu za odosobnionym spokojem
Ale utrzymuję doświadczenie w mej głowie
Jestem zbyt blisko światła
Nie sądzę że widzę słusznie, oślepia mnie
VII. (Zgłupiały pacan)
Gdzie jest Bóg który prowadzi mą dłoń?
Jak ręce innych mogą mnie dosięgnąć?
Kiedy odnajdę to, czego po omacku szukam?
Któż będzie mnie uczyć?
Ja to ja/ja to my/my nie możemy dostrzec
Żadnego wyjścia stąd
Wzburzone morze, triumfująca historia
Szansa straciła moją Ginewrę
Nie chcę znaleźć się na wodnej wali
Ale morze pociągnie mnie głęboko
Jeszcze jeden nędzny topielec
Mogę zobaczyć nadciągajże lemingi
Ale wiem że jestem tylko człowiekiem
Mam dołączyć czy upaść? Która możliwość jest lepsza?
VIII. (Koniec Ziemi (Nieskończona Linia)/Teraz Idziemy)
Oceany odpływają bokiem, jestem wciągnięty w urok
Czuję twą obecność dookoła mnie znam Cie dobrze
Gwiazdy przeszywają horyzont gdzie linie są zbyt ostre
Czuję że tonę – dłonie wyciągnięte w ciemność
Przepych zbroi i majestatu gdzież jest Wolność Wyboru?
Gdzie stoję na tej wielkiej gali, czyj jest mój głos?
Nie czuję się teraz tak bardzo źle, sądzę, że koniec jest początkiem
Zaczynając czuć wielkie zadowolenie:
Wszystkie rzeczy są częścią
Wszelkie rzeczy są osobno
Wszystkie rzeczy są częścią
* https://pl.wikipedia.org/wiki/Custard
** Simple Harmonic Motion - Ruch harmoniczny prosty - pojęcie fizyczne; najprostszy rodzaj drgań
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (7):
Pokaż powiązany komentarz ↓