Upiór w operze - Il Muto

Powiernica:
Ten paź rozpalił w sercu pani mojej żar.

Cyrulik:
Jej męża może trafić szlag.

Jubiler:
Jej mąż od dawna rogi ma.

Powiernica:
I gdy się dowie to już po niej wstyd, wstyd, wstyd.

Cała trójka:
Na winną zdrady czeka Hades. Wstyd, wstyd, wstyd.

Hrabina(Carlotta):
Serafimo, to przebranie świetne.
(rozlega się pukanie do drzwi)
Kto puka do drzwi.

Don Atillo(Piangi):
To twój mąż ma dobra, wierna żono.
Do Anglii sprawa wielkiej wagi wzywa mnie, Ty tu zostaniesz z nową służką.
(z ironią)
Choć chętnie wziąłbym służkę ze sobą.

Hrabina:
(szeptem do widzów)
Stary cap nas opuszcza.

Don Atillo:
Czuję, że żona ma chętnie zdradzi mnie.
Co to to nie skryje się, abym mógł ją podglądać.
Adiiiiio!

Hrabina:
Adiiiiio!

Razem:
Adiiiiiiooooo!
(Don Atillo odchodzi)

Hrabina:
Serafimo, kobiecy odrzuć strój i nie mów nic, lecz całuj co zostawił mąż mój.
Mój mąż jest śmiechu wart ha,ha,ha,ha,haaaaa!
Ha,ha,ha,ha, ha,ha,ha,ha!Mój dozgonny, monotonny, stary cap!

Wszyscy:
Nic nie wie stary cap ha,ha,ha,ha,haaaaa!
Ha,ha,ha,ha,ha,ha,ha,ha! Nie wie nawet jakie wielkie rogi ma!

Upiór:
Czy nie mówiłem, że loża numer 5 ma być pusta?!

Meg Giry:
To on, to Upiór tej opery.

Christine:
Tak, wiem, że to on.

Carlotta:
Masz niemą rolę, ty mała ropucho!

Upiór:
Ropucho? Chyba mówi pani o sobie.

Carlotta:
(po chwili zdezorientowania zwraca się do dyrygenta)
Jeszcze raz, od mojego reccitatiwu.
Serafimo, kobiecy odrzuć strój i nie mów nic lecz
(wydobywa z siebie rechot żaby) caaaaa!
(każe grać dalej)
Mój mąż jest śmiechu wart ha,ha,ha,ha,haaaaa!
Haaaaaaa (śmiech Upiora) ,haaaaa!(śmiech Upiora) Aaaaaaa,aaaaaaa!

Upiór:
Od takiego śpiewu, może zerwać się żyrandol, ha,ha,ha,ha!!!