The Proclaimers - Gentle on My Mind (cover)

Wiadomym jest, że twe drzwi są zawsze otwarte
A po Twojej ścieżce można chodzić
To czyni, że chcę trzymać swój śpiwór zwinięty
I wepchnięty za twym tapczanem.
I wiadomym jest, że nie jestem uwiązany
Przez zapomniane już słowa i więzi.
I kleksy, które już wyschły na jakimś wersie.
To trzyma ciebie w głębi
Potoków mej pamięci.
To sprawia, że przewijasz się delikatnie po mym umyśle.

To nie przylega do kamieni i bluszczu,
Posadzonych na ich kolumnach, które mnie łączą,
Lub coś, co ktoś kiedyś powiedział,
Ponieważ, myślał, że pasujemy do siebie, gdy zobaczył nas razem.
Po prostu wiadomym jest, że świat nie będzie przeklinał
Czy zapominał gdy będę szedł po jakichś torach i odkryję,
Że będziesz się poruszała w głębi
Potoków mej pamięci.
I przez godziny, przewijasz się delikatnie po mym umyśle.

Mimo, że pola pszenicy i suszące się ubrania
I śmietniska i autostrady dzielą nas od siebie.
I jakaś inna kobieta wypłakuje się swej matce
Ponieważ, gdy się odwróciła już mnie tam nie było.
Może nadal będę biegł w ciszy, łzy radości mogą przylgnąć mi do twarzy.
I letnie słońce może mnie spalić, aż do momentu, gdy oślepnę.
Ale nie do momentu, w którym nie mógłbym ujrzeć jak przemykasz po ścieżkach
W głębi potoków mej pamięci płynących delikatnie po mym umyśle.

Znów zanurzyłem swój kubek do kotła
Z gorącą zupą w jakimś pociągu.
Mój zarost sterczy jak grubiański słup węgla
A brudny kapelusz skrywa mą twarz.
Przez me spulchnione ręce trzymające puszkę udaję
Że przytulam ciebie do swej piersi i odkrywam
Że machasz do mnie z głębi
Potoków mej pamięci,
Zawsze się uśmiechając, zawsze przewijasz się delikatnie po mym umyśle.