The Hollies - I'm Down

Otrząsnąłem swoją głowę z marzeń, rzeczywistość wzywa
Ranny ptaszek nie spał od bożego rana,
Ale nie miałem żadnego zamiaru ruszać się z miejsca
Pomyślałem, że nie ruszę nogami, czuję się niepełnosprawny
Jestem na półce oznaczonej artykułami
Czekając na kogoś, kto wydobędzie mnie z rzeczy zagubionych

Jestem na dnie, nie ma nikogo, kto usłyszałby moje wołanie
Jestem na dnie, nie ma nikogo, kto zauważyłby, że spadam

Chodziłem swoimi ścieżkami w słoneczne dni
Życie łatwo poszło, wszystko działo się po kolei
Ale wtedy znowu nie zdałem sobie sprawy, że
Kiedy do czegoś przywykniesz, trudno będzie ci zaakceptować
Coś innego, na przykład tego, że kobieta, która cię wychowała,
Wcale nie jest twoją matką
Jak sobie z czymś takim poradzić?

Jestem na dnie, nie ma nikogo, kto usłyszałby moje wołanie...

Zawsze myślałem, że to mój tata wyruszył na wojnę,
Myślałem, że to moja siostra spadła ze ściany
Mój pseudo-brat Billy wyemigrował dawno temu
Ktoś przeszedł przez katorgę, żeby mnie mieć
Ktoś powinien był wiedzieć, że jestem na dnie

Rodzinko, która mnie wychowałaś, nie jestem niewdzięczny
Ukrywając przede mną sekret, myśleli, że to haniebne
To mnie bardzo zabolało, że dowiedziałem się ostatni
Może ktoś tam mnie szuka,
Pozostawieni sami sobie, nie było ich stać, żeby mnie odziać,
A ja
Ja nawet nie znam swojego prawdziwego nazwiska

Jestem na dnie, nie ma nikogo, kto usłyszałby moje wołanie...