The GazettE - Baretta ( kanji )

"Mokre słoneczniki wróżą przyszłość dla nas dwojga.
Ich spokojne twarze rozkwitają życzliwie, jakby chiały nas ochronić.
Wyczekują odpowiedniego dnia."

Spoglądam w kałużę po której dryfujesz. Nadal czuję cię tuż przy mnie.
Karcę cię, jeśli się dobrze nie rozumiemy.
Dłoń ciągle boli.

Zostałaś zabrana przez ciszę, zobaczyłem to.
Iluzja, która nie moze zostać nazwana, szczęście, które pomaga mi zapamiętać ten dzień.

Kiedy osłaniam uszy przed tym głosem, po prostu mieszam się ze wspomnieniami.
Pragnę zapamiętać te dni.

"Proszę zostań tu", taką mam nadzieję.
Deszcz i rozłąka u schyłku maja są idnetyczne jak za tamtych dni.
Tworzą czas drugiego spotkania mokrym i roztrzęsionym.
Będę się śmiał z faktu, że to wszystko było snem.

Nie potrafię opisać strachu przed jutrem.
Czuję go, kiedy zetkną się nasze palce.
Tylko. Chciałbym życia dla nas dwojga bardziej niż przytulania cię.

Te dni, niczym sny są zbyt krótkie. Twoje zamierające słowa są tak uspokajające i

"Proszę, nie zapomnij mnie" - tak dodaje nadziei.
Niebo po deszczu na początku czerwca jest identyczne jak za tamtych dni.
Słońce drugi raz mówi nam "do widzenia!"
I śmieje się ze mną z faktu, że to wszystko było snem, śmiałym snem.

Dziś żyję po to, aby zobaczyć spinkę do włosów, którą kiedyś zgubiłaś.