Teren Prywatny - Biała Sukienka

Chodzcie tu wszyscy to wam opowiem swoją historie
O pewnej prawdziwej miłości i okropnej wojnie

O strzałach z armaty i zimnej stali
Krzykach mrożących krew w żyłach
Co do tej miłości - och, piękna była...

Złote wlosy, zielone oczy, chłodne wciąż miała dłonie
Kto krwią splamił jej białą sukienkę...
Niech go piekło pochłonie


Zabijać chciałem choć bardzo się bałem
Być może zmieniłbym wszystko
Być może mógłbym znów poczuć ją tutaj
Jej oddech tak blisko

Mogłem bez żalu sięgnąć po spluwę
By wszystkich spotkała kara
Ale z trudem wstrzymałem swe rządze
Mała by tego nie chciała

Pytanie tylko co więcej warte
Ma czarna dusza? Złamane serce?
Oddałbym diabłu ostatnią swą kartę
By móc Ją chwycić za ręce


Samotność mym bratem, siostrą bezradność
Wieczna ucieczka - sposób na życie
Pociecha moją gasnącą wciąż gwiazdą
Marzeniem nocy o świcie

O świcie nad domem, bezchmurnym niebie
Ze strachem w sercu o Skarb
Gdybym Cię wtedy nie posłuchał Skarbie
Świat teraz byłby coś wart

Lecz nie martw się Słońce to już niedługo
Mam tylko jedną tu sprawę
Już nie splami nikt białej sukienki
Do zobaczenia niebawem