Teoman - Kupa Kizi Ve Sinek Valesi

W karcianym wróżeniu,
Spotkaliśmy się już kiedyś,
Ona była piękną dziewiątką kier,
A ja byłem waletem trefl.

Północ w czwartek,
Spotkaliśmy się na moście,
Mówię nie płacz, a ona płacze,
Kiedy zeszła z poręczy.

Czy twoje włosy są mokre, czy raczej mokre od życia, zapytałem,
Dla ciebie czy zawsze wieje deszcz w wietrze?
Czy twoje oczy są zamglone, czy raczej zmęczone od pytań?
Czy ta jesień nigdy nie odejdzie z twoich oczu?

Bądź śnieżynką,
Usiądź na końcu mojego języka,
Bądź śnieżynką,
Topnij w moich ustach.

Bądź śnieżynką,
Usiądź na końcu mojego języka,
Bądź śnieżynką,
Topnij w moich ustach.

Skręcała swoje ciało,
Dotykała mego,
Trochę szorstka na mojej skórze,
Dotarła do moich komórek życia.

Byłem szczęśliwy, ona zasnęła,
Przytuliłem ją, gdy bełkotała,
Nieznane mi imiona,
Obok mnie całkowicie nagie.

Czy twoje włosy są mokre, czy raczej mokre od życia, zapytałem,
Dla ciebie czy zawsze wieje deszcz w wietrze?
Czy twoje oczy są zamglone, czy raczej zmęczone od pytań?
Czy ta jesień nigdy nie odejdzie z twoich oczu?

Bądź śnieżynką,
Usiądź na końcu mojego języka,
Bądź śnieżynką,
Topnij w moich ustach.

Bądź śnieżynką,
Usiądź na końcu mojego języka,
Bądź śnieżynką,
Topnij w moich ustach.

W moim śnie byłam dumna, mówiłam: wiedziałam,
Okazuje się, trzeba wierzyć w karciane wróżby,
Obudziłem się, patrząc,
Na napis pozostawiony przez wyimaginowany palec,
Na parze na oknie.

Do widzenia...

Bądź śnieżynką,
Usiądź na końcu mojego języka,
Bądź śnieżynką,
Topnij w moich ustach.