Svarga - Duren

Żal ścisnął mnie za serce
I ręka szukała pochwy
Ale ta dawno już pusta
Miecz leży na dnie błotnistym
Pierś chciałem ozdobić zbroją
Lecz kolczuga przerdzewiała
Latami w piwnicy leżała
W końcu w niej i zwilgotniała
Chciałem wdrapać się na konia
Stary koń też podupadł
Tylko jednym okiem widział
I nie trzymał się na nogach
Więc poszedłem w łapciach po siołach
Ale i stamtąd mnie wyganiali
Raz zasnąłem pod dębem
To i łapcie ze mnie zdjęli
Trzydzieści lat chodziłem po śladach
I postanowiłem wrócić do domu
Ale zapomniałem, skąd wyszedłem
Kiedy mnie w łapcie obuto.

Refren: Oj – jo och dureń!
Oj – jo o-o-o-o... (4 razy)


I chodziłem jeszcze 3 lata
W starym zdartym przyodziewku
Potem wyszedłem na drogę,
Która prowadziła do rodzinnej chaty
Lecz po chacie - tylko wspomnienie
Kilka bierwion i studnia
A ze studni nawet się nie napijesz
Bo jest cała zasypana ziemią
Usiadłem na klonowym pniu
Zupełnie zmęczony i głodny
Przyglądała mi się wiedźma
I potrząsnęła krzywym kosturem
Powiedziała: „I co durniu
Nie doceniałeś tego, co było
I wyruszyłeś w drogę
Kiedy w domu roboty było po uszy
Teraz siedź i czekaj końca
Brudny i bez łapci
Śmierć nie pozwoli ci długo czekać
Nie zdążysz się obejrzeć!”
Refren