Svarga - Кровь-река

Rzeka krwi

Popatrz na mnie, Rzeko krwi
Moje skrzydła ozdrowiały
Gdy latałem ku obcym brzegom-
O twych wodach zapomniałem

Moje ciało jest z bólu i lodu
Moje żyły ze stali
Twoje łzy - żywa woda
Na wieki nas związały

Ja rzucę się - sokołem w niebiosa
Coraz bliżej do nieba
- Dzikim zwierzem po czarnych lasach
Po polach, i tam gdziem jeszcze nie był
-Srebrzystym skrzydłem po wodzie
I ku czerniejącym chmurom
Zapominając o wstydzie i mordzie
-Ponad splecionymi zakolami rzek...

Jak wróciłem do ciebie, Rzeko krwi
Nie pamiętam, nie wiem
Cały w ranach poszarpanych, z twarzą starca
Niczym ptak odłączony od stada

Lato i jesień leczyły mnie
Wywarem żrącym i gorzkim
Już mi pora odejść na zawsze
Póki lód jeszcze cienki...

Niedługo trzaskiem ozwie się las
Zawieja zawyje przeciągle
Białym gniewem runie z niebios
I spełznie po zboczach
Z szarym wichrem przyjdą mrozy
Z góry runą na kamienie
Śnieg i wiatr jak zła bieda
Będą się dobijać do okien...