Set It Off - Hourglass

Gdy udawanie podaje pomocną dłoń,
Trzymamy ją mocno, bardzo mocno i nie puszczamy,
Wtedy długopis zaczyna pisać opowieść,
Z zakończeniem, które ucieka nam spod kontroli.

Jak mogliśmy się tak zmęczyć? Nie wiem,
Może chodzi o te białe kłamstwa, które karmiły nasze ego?
Nigdy nie doceniałem minut i je marnowałem
Czy to tak już właśnie jest?
Sekundy, które zmarnowałem, miałem obsesję,
To tragedia, przykro to mówić,
Ale nie umiem tego naprawić, chyba powinienem się poddać

Przesypuję się przez klepsydrę,
I chyba nie uda mi się tego odwrócić
Więc rzucam kamienie w ściany, po których nigdy nie wejdę
Jestem ofiarą piasków czasu,
Przesypuję się przez klepsydrę, klepsydrę.

Czas jest dziwny, zawsze w ruchu, nigdy się nie cofa,
Płynie, ale tylko w jedną stronę,
Przewróć kartkę, popatrz, co już napisałeś,
Dalej czujesz tak samo? Pewnie twoje odczucia się zmieniły

Czemu zrobiło się tak strasznie? Sam nie wiem,
Czy to trudne życie głodziło nasze ego?
Nigdy nie doceniałem minut i je marnowałem
Czy to tak już właśnie jest?
Sekundy, które zmarnowałem, miałem obsesję,
To tragedia, przykro to mówić,
Ale nie umiem tego naprawić, chyba powinienem się poddać, tak

Przesypuję się przez klepsydrę,
I chyba nie uda mi się tego odwrócić
Więc rzucam kamienie w ściany, po których nigdy nie wejdę
Jestem ofiarą piasków czasu,
Przesypuję się przez klepsydrę, klepsydrę.

Bo tak to już jest,
Bo tak to już jest,
Bo tak to już jest.

Przesypuję się przez klepsydrę,
I chyba nie uda mi się tego odwrócić
Więc rzucam kamienie w ściany, po których nigdy nie wejdę
Jestem ofiarą piasków czasu,
Przesypuję się przez klepsydrę, klepsydrę.

Przesypuję się przez klepsydrę,
I chyba nie uda mi się tego odwrócić
Więc rzucam kamienie w ściany, po których nigdy nie wejdę
Jestem ofiarą piasków czasu,
Przesypuję się przez klepsydrę, klepsydrę.