Regina Bielska - Kto wie?

Zachodziło słońce nad zieloną łąką
Na różowy obłok kładąc się do snu
Ach, powiedzże mi, powiedz, wędrujące słonko
Czyś nie widziało, gdzie jest chłopiec mój

Kto wie, kto wie - wędruję na polami
Kto wie, kto wie - wyzłacam łany zbóż
Orali łan oracze od bladych rannych zórz
Ale kto wie, kto wie, czy był wśród nich twój chłopiec
O nie, o nie - bo któż by mógł nie poznać go?

Bije dobre ciepło z głębi paleniska
Kruszy czarne bryły złotych iskier trzask
A w ich gorącym blasku, w jasnych ognia błyskach
Jakbym widziała oczu miłych blask

Kto wie, kto wie - zaśmiały się płomienie
Kto wie, kto wie - z płomieni, dziewczę, wróż
Twój chłopiec pozdrowienia z podziemnych śle ci złóż
To jego znak, to znak - górnikiem jest twój chłopiec
O tak, o tak - ach, któż by mógł nie kochać go?