Rebekka Bakken - San Diego Serenade

Nigdy nie dostrzegałam poranka, dopóki nie pozostałam bez snu całą noc
Nigdy nie dostrzegałam słońca, dopóki nie zgasiłam światła
Nigdy nie dostrzegałam rodzinnego miasta, dopóki nie pozostawałam poza nim zbyt długo
Nigdy nie słyszałam melodii, dopóki nie potrzebowałam piosenki

Nigdy nie dostrzegałam białej linii, dopóki cię nie zostawiłam
Nigdy nie wiedziałam, że cię potrzebuję, dopóki nie popadłam w kłopoty
Nigdy nie mówiłam, że cię kocham, dopóki nie przeklęłam cię na próżno
Nigdy nie czułam napięcia, dopóki niemal nie oszalałam

Nigdy nie dostrzegałam wschodniego wybrzeża, dopóki nie wyjechałam na zachód
Nigdy nie dostrzegałam światła księżyca, dopóki nie oświetliło twojej piersi
I nigdy nie dostrzegałam twojego serca, dopóki ktoś nie próbował mi go skraść
Nigdy nie dostrzegałam twoich łez, dopóki nie popłynęły po twojej twarzy

Nigdy nie dostrzegałam poranka, dopóki nie pozostałam bez snu całą noc
Nigdy nie dostrzegałam słońca, dopóki nie zgasiłam światła, kochanie
Nigdy nie dostrzegałam rodzinnego miasta, dopóki nie pozostawałam poza nim zbyt długo
Nigdy nie słyszałam melodii, dopóki nie potrzebowałam piosenki