Ray LaMontagne - Old Before Your Time

Kiedy byłem młodszy i szukałem swojego garnca złota
Wszędzie, gdzie się zwracałem, drzwi były zamknięte
Musiałem się trzymać każdej uncji wiary
Choć nadal czułem, jakbym tylko przegrywał

Nie pozwalałem wtedy, tak jak teraz, by ktokolwiek mnie ograniczał
I po drodze straciłem kilku dobrych przyjaciół
Wychowałem się w biedzie i chciałem więcej
I może jestem trochę zbyt dumny
Patrząc wstecz widzę tylko dzieciaka, który był
Przerażony, głodny i zbyt szybko dorósł

Przez lata byłem jednym z tych głupców ze złamanym sercem
I tych, którzy nie mogli wybrać właściwej drogi
Nie ma na świecie niczego tak smutnego jak rozmowa z człowiekiem
Który nigdy nie miał władzy nad swoim życiem

Czy to nie wtedy to sobie uświadamiasz? Nie liczy się wynik
Czasem wygrywasz, czasem przegrywasz i nie przejmujesz się tym
Jaki jest sens w dokładaniu kolejnego kamienia do każdego niepowodzenia
Aż odkryjesz, że spędziłeś całe swoje cholerne życie
Budując ściany, samotny i zbyt stary jak na swój wiek

Długo zajęło mi, by dostrzec
Że prawa było wszędzie wokół mnie

Teraz strzyżyk odfrunął na grzędę, a niebo zmienia się w złoto
A moja dusza zmienia się razem z niebem
Odwraca się od przeszłości i tego, co zostawiłem za sobą
Czyżbym w końcu się nauczył?

Nauczyłem się, że zasługuję na miłość
Nie rozpadnę się już na kawałki
Mam dosyć okłamywania samego siebie, kupując kupić coś, czego kupić się nie da
To co robisz nie jest życiem, przypomina bardziej umieranie
W płaczu, starzejąc się szybciej niż powinieneś
W płaczu, starzejąc się szybciej niż powinieneś