Ray - Ebb and flow

Płatki prószącego śniegu układają się w stosik
Marzenie, z którego zrezygnowałam, znów zaczyna się ruszać
Zupełnie jak tamtego dnia
Wpatrując się w ten niezmienny uśmiech
Wiatr, który musnął mój policzek, poleciał wysoko ku niebu

Zawsze patrzyłam. Choć byłeś tak blisko, to wciąż za daleko. Zawsze jesteś poza moim zasięgiem.

Dlaczego ? Głos, który tak spytał, drży
Odbicie księżyca w zwierciadle wody nie odpowie na nic
Przypomina jedynie nieznaną, przypadkową osobę
Zupełnie tak samo
Ręka, którą trzymasz, boli

W poranki, gdy wiatr powiewa bezczynnie
Biegasz razem z głosem liści figlujących na wietrze
Podążam za tobą
Jakbym był w transie
Twarz, na którą patrzę, jest zbyt daleko, tam gdzie mnie nie ma

Spokojny wieczór, gdy morze przypływa i cofa się
Determinacja, która obmyła me serce, jest światłem jutra
Uwierz w to

Hej
Odległy głos rozbrzmiewa
Z naszymi szybko bijącymi sercami biegniemy w kierunku nocnego nieba
Przez wzgórze to przebijają się promienie słońca
Znaleźliśmy
Nasze pragnienia, będące świecącymi klejnotami

Przypływ i odpływ mojego umysłu