Radar - Wojownik światła

Unoszę głowę, powstaje z kolan
Pan mnie pasował na swego wojownika
Orężem Hip-Hop i Rap muzyka
Nie będę miotał się jak zwierze we wnykach
Bo jestem wolny, uznaje tylko
Majestat Boga, zrozum kobieto
Gdy bębny wojny ja po stronie prawdy
Śmierci szwadrony nie dadzą mi rady
Ty mówisz bez przesady ja mówię jak to
Mniejsze czy większe, kłamstwo to kłamstwo
Zdrada to zdrada, w odpowiedzi szpada
Ja słowem władam, które wypowiadam
Więc mów mi Radar, wojownik światła
Maria to matka, Polska to żona,
Jedyna kochanka śmierć upragniona
Kiedy ją spotkam przyjmę w ramiona

(Może waść poczeka aż siąpić przestanie...
Mnie wszystko jedno... czas umierać)

Światło, dobrze wiem bywa niełatwo
Życie zagadką dla innych walką
Dlatego na kolczugę, przywdziewam zbroje
I twardo stoję tu śró południowe
Ręka na pochwie, drgnienie palca
I już w mej dłoni lśni w słońcu szabla
To moja szarża, wojownik światła
Bez lipy ziom to tradycja ułańska
Skład doborowy, wśród blasku ognisk
Podziemny zdrowy Rap zapodaje
Stalówka pióra nowym czyni stare
Jak szablą tnę słowem takie zwyczaje
Nie słucham bajek, zapalam światło
Znów cięcie szablom, znów pot i łzy
W walce po kres dni, do ostatniej kropli krwi
Póki my żyjemy, póki żyjemy my.

(waść machasz jak cepem)

Gdy zabraknie słońca i przeminie niebo
Zatknę ja sztandar na gruzach wszystkiego
Opatrzę rany, zdeterminowany,
Spale na stosie twe komunały
Jak inkwizycja, podziemna misja
Tego co przeżyłem nie pokaże telewizja
To w tekstu stertach, pradawnych pieśniach
Powstańczych wierszach, kminisz? poezja
Przemierzam deptak przepasany prawdą
Urodzony pod najjaśniejszą gwiazdą
Na ziemi pospolitej w niej korzenie me
Radar z WSP, podziemny styl PS.
Na koniec słowo to jest Postscriptum
Takich jak ja wielu jest wojowników
Więc razem wiara, gdy mars napada
Przeciw kurewstwu, rymów kanonada